Σίγουρα έχουμε όλοι ζήσει καταστάσεις που μας έχουν δημιουργήσει στρες. Έναν χωρισμό, την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, την ανεργία… Τώρα, Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν πως κάθε ένα από αυτά τα στρεσογόνα περιστατικά που ζούμε μπορούν να γεράσουν τον εγκέφαλο μας κατά 4 χρόνια.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Wiskonsin στις Ηνωμένες Πολιτείες μελέτησαν 1.320 άνδρες και γυναίκες, μέσης ηλικίας 58 ετών, για να εξετάσουν πόσο επηρεάζουν οι αντιξοότητες της ζωής την υγεία του εγκεφάλου.
Έτσι, εντόπισαν 27 γεγονότα που προκαλούν στρες και είναι τόσο επιβλαβή, ώστε ακόμα και ένα να έχει βιώσει κανείς, μπορεί να παρουσιάσει πρόωρη γήρανση του εγκεφάλου η οποία ενδέχεται να ανοίγει το δρόμο για εκδήλωση άνοιας αργότερα στη ζωή.
Οι βλάβες αυτές μπορεί να αρχίσουν στην παιδική ηλικία από γεγονότα όπως μια αποβολή, είπαν στο ετήσιο συνέδριο της αμερικανικής Εταιρείας Νόσου Αλτσχάιμερ (AAIC 2017) που διεξάγεται στο Λονδίνο.
Ειδικότερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην παιδική ή εφηβική ηλικία, τα γεγονότα που μπορεί να «αποτυπωθούν» στον εγκέφαλο είναι:
Η επανάληψη μιας σχολικής χρονιάς
Η απομάκρυνση από το σπίτι
Η ανεργία, ο αλκοολισμός και η χρήση ουσιών από τον γονιό
Η εγκατάλειψη του σχολείου
Η ολιγοήμερη ή οριστική αποβολή από το σχολείο
Σε οποιαδήποτε ηλικία, εξ άλλου, βλάβες στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσουν:
Η εγκατάλειψη των πανεπιστημιακών σπουδών
Η απόλυση
Η μακροχρόνια ανεργία
Ο θάνατος συγγενικού προσώπου (γονιός, αδελφός, παιδί)
Το διαζύγιο των γονέων
Η απιστία του/της συντρόφου
Τα προβλήματα με τα πεθερικά
Ένα σοβαρό ατύχημα του παιδιού
Η απώλεια της οικίας εξαιτίας φυσικού φαινομένου ή φωτιάς
Η σωματική ή σεξουαλική επίθεση
Τα σοβαρά προβλήματα με το νόμο
Η φυλάκιση
Η χρεοκοπία
Η απώλεια περιουσίας
Η διαβίωση με επιδόματα
Η ένταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις
Ο πόλεμος
Όπως είπαν οι ερευνητές στο συνέδριο, όσοι εθελοντές είχαν περάσει τα περισσότερα τέτοιου είδους προβλήματα είχαν τις χειρότερες επιδόσεις στα τεστ των νοητικών δεξιοτήτων.
Το πως ακριβώς θα μπορούσε το στρες να βλάψει τον εγκέφαλο δεν είναι γνωστό, αλλά η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μέγκαν Τσίλσντορφ είπε ότι η πιο πιθανή εξήγηση είναι πως ευθύνεται η έντονη φλεγμονή που προκαλεί το στρες και η οποία είναι γνωστό ότι επιφέρει πολλές βλάβες στους ιστούς.
Μάλιστα οι βλάβες αυτές ήταν ισχυρότερες στους αφρικανικής καταγωγής εθελοντές απ’ ό,τι οι υπόλοιπες εθνικές ομάδες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Στρες: Μας ακολουθεί από την σύλληψη μας
Στρες: Πως καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα
