Η οσφυαλγία και η ισχιαλγία αποτελούν τα συχνότερα προβλήματα του μυοσκελετικού συστήματος. Με τον όρο οσφυαλγία εννοούμε τον πόνο που νιώθουμε χαμηλά στην μέση, αν και αρκετές φορές ο πόνος αυτός μπορεί να επεκτείνεται και στην περιοχή της λεκάνης και των γλουτών. Ισχιαλγία, αντίθετα, είναι ο πόνος που επεκτείνεται κατά μήκος του μηρού, της γαστροκνήμιας (γάμπας) και έως την άκρη του ποδιού. Τόσο η οσφυαλγία όσο και η ισχιαλγία αποτελούν σύμπτωμα πολλών παθήσεων.
Η οσφυαλγία είναι πολύ συχνό πρόβλημα της ενήλικης ζωής και πάνω από το 70% των ενηλίκων θα παρουσιάσει οσφυαλγία σε κάποια στιγμή της ζωής του. Στατιστικά, η οσφυαλγία έρχεται δεύτερη σε συχνότητα εμφάνισης μετά την κεφαλαλγία (τον πονοκέφαλο) και αποτελεί την βασική αιτία αναρρωτικής άδειας στους εργαζόμενους. Επτά στα δέκα περιστατικά οσφυαλγίας αποδίδονται σε δισκοπάθεια. Για την εμφάνισή της μπορούν να ευθύνονται και άλλοι παράγοντες όπως εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδυλικών αρθρώσεων, σπονδυλολίσθη, μικροβιακές λοιμώξεις (πχ φυματίωση και οστεομυελίτιδα) συγγενείς ανωμαλίες, όπως δισχιδής ράχη, σκολίωση και ιεροποίηση Ο5-Ι1 καθώς και τραυματικές ανωμαλίες όπως θλάσεις μυών ή ρήξη συνδέσμων.
Διάγνωση για την οσφυαλγία και την ισχιαλγία
Η οσφυαλγία και η ισχιαλγία μπορούν να είναι οξείες ή χρόνιες εφόσον ο πόνος υπερβεί τους τρεις μήνες. Οι παρακλινικές εξετάσεις για την διάγνωση της οσφυαλγίας και της ισχιαλγίας περιλαμβάνουν αρχικά ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, ηλεκτρομυογράφημα, σπινθηρογράφημα οστών 3 φάσεων. Προσοχή: Στη διάγνωση, ο γιατρός πρέπει να δώσει σημασία σε τυχόν άλλες παθήσεις που μιμούνται τα συμπτώματα της οσφυαλγίας όπως οι φλεγμονές, οι όγκοι των οργάνων (ωοθήκες, μήτρα, προστάτης, έντερο), τα ανευρύσματα αορτής και οι αποφράξεις αγγείων.
Θεραπεία για την οσφυαλγία και την ισχιαλγία
Η συντηρητική θεραπεία για την οσφυαλγία και την ισχιαλγία περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη αγωγή, μυοχαλαρωτικά φάρμακα, φυσικοθεραπείες, ξεκούραση για μερικές μέρες, ζεστά επιθέματα, και χρήση ειδικών ζωνών (οσφύος). Επίσης συνιστάται η εκγύμναση των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών για την ενδυνάμωση του κορμού και η απώλεια του περιττού σωματικού βάρους.
Η οσφυαλγία αντιμετωπίζεται και χειρουργικά στις ακόλουθες περιπτώσεις. Καταρχήν όταν ο πόνος είναι συνεχόμενος τουλάχιστον επί τρεις μήνες και δεν βελτιώνεται. Επίσης όταν συνοδεύεται από απώλεια ούρων ή κοπράνων ή όταν παρατηρείται παράλυση των κάτω άκρων με μείωση της μυϊκής ισχύος και της αισθητικότητας.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της οσφυαλγίας πραγματοποιείται είτε με αφαίρεση του δίσκου που πιέζει το ισχιακό νεύρο ή σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις με σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης με σπονδυλοδεσία. Η μετεγχειρητική περίοδος είναι μακριά και επίπονη και περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό φυσικοθεραπειών.
Φώτης Τσούκας:
ορθοπεδικός-χειρουργός,
διευθυντής στην ορθοπεδική κλινική του νοσοκομείου Metropolitan
