Η οξεία αμυγδαλίτιδα είναι η κατεξοχήν εμπύρετη χειμερινή λοίμωξη, καθώς εκδηλώνεται κατά κανόνα με υψηλό πυρετό. Ξεκινά συνήθως σαν ιογενής λοίμωξη από ένα κοινό κρυολόγημα, που δημιουργεί το κατάλληλο υπόστρωμα, ώστε να δράσει το ένοχο μικρόβιο. Στην οξεία αμυγδαλίτιδα το ένοχο μικρόβιο που δημιουργεί την επιμόλυνση είναι ο στρεπτόκοκκος, ο οποίος τα παλαιότερα χρόνια δημιουργούσε σοβαρές παρενέργειες όπως ο ρευματικός πυρετός. Το γεγονός αυτό διαφοροποιεί την οξεία αμυγδαλίτιδα από τις άλλες μικροβιακές λοιμώξεις -σαν τη μέση ωτίτιδα και την ιγμορίτιδα- καθώς γι αυτές τις τελευταίες ευθύνονται οι «συνήθεις ύποπτοι» του αναπνευστικού συστήματος, δηλαδή τα μικρόβια του πνευμονιόκοκκου και του αιμόφιλου της influenza.
Πως εκδηλώνεται η αμυγδαλίτιδα
Η οξεία αμυγδαλίτιδα εκδηλώνεται με υψηλό πυρετό, πρήξιμο των αμυγδαλών (οι οποίες γίνονται κόκκινες), δυσκολία στην κατάποση, πολύ έντονο πόνο στο λαιμό, βραχνάδα και αλλοίωση της φωνής. Ορισμένες φορές η οξεία αμυγδαλίτιδα προκαλεί πρήξιμο των λεμφαδένων, που ωστόσο είναι πολύ πιο έντονο και χαρακτηριστικό σε μια άλλη λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, την λοιμώδη μονοπυρήνωση.
Είδη αμυγδαλίτιδας
Αν η αμυγδαλίτιδα είναι ιογενής-οπότε μπορεί να προκληθεί από διάφορους ιούς- τότε εκδηλώνεται είτε με δέκατα είτε με πολύ υψηλό πυρετό που ωστόσο υποχωρεί αμέσως μόλις δοθούν στον ασθενή αντιπυρετικά φάρμακα. Αντίθετα η μικροβιακή αμυγδαλίτιδα που οφείλεται σε επιμόλυνση από τον στρεπτόκοκκο εκδηλώνεται συνήθως με πυρετό 38,5ο C, ο οποίος δεν υποχωρεί εύκολα με τα αντιπυρετικά φάρμακα. Επίσης, στην μικροβιακή οξεία αμυγδαλίτιδα μπορεί να εμφανιστεί πιο έντονο πρήξιμο λεμφαδένων. Τέλος, όταν η φλεγμονή στις αμυγδαλές γίνεται χρόνια, τότε και η αμυγδαλίτιδα καθίσταται χρόνια, οπότε ο ασθενής ταλαιπωρείται από επανειλημμένα επεισόδια αμυγδαλίτιδας. Η διάγνωση της αμυγδαλίτιδας γίνεται με ωτορινολαρυγγική εξέταση και ο θεράπων γιατρός καθορίζει την θεραπεία αναλόγως τους είδους της λοίμωξης.
Πως θεραπεύεται η αμυγδαλίτιδα
Η ιογενής αμυγδαλίτιδα αντιμετωπίζεται με τοπική αγωγή που στοχεύει στην καταπολέμηση του πονόλαιμου (γαργάρες), ενώ συμπληρωματικά δίνονται αντιπυρετικά και παυσίπονα. Επίσης ο ασθενής πρέπει να προσλαμβάνει πολλά υγρά, τα οποία βοηθούν στη ανακούφιση του ερεθισμένου λαιμού. Ακολουθεί αναμονή 48 ωρών, προκειμένου να διαπιστωθεί η εξέλιξη της ασθένειας και αναλόγως γίνεται επανεκτίμηση από τον θεράποντα γιατρό.
Από την άλλη, στην μικροβιακή οξεία αμυγδαλίτιδα χορηγούνται αντιβιοτικά για 10 ημέρες, μαζί με τα παυσίπονα και τα αντιπυρετικά. Τα ενδεικνυόμενα αντιβιοτικά είναι η αμοξυκιλίνη (Αugmentin) και οι κεφαλοσπορίνες 2ης γενιάς (σαν το Ceclor). Και σε αυτή την περίπτωση τα υγρά είναι απαραίτητα για την υποχώρηση των συμπτωμάτων της ασθένειας. Στις χρόνιες αμυγδαλίτιτδες γίνεται χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών με τις νέες τεχνικές οι οποίες δεν απαιτούν νοσηλεία.
Θωμάς Νικολόπουλος:
χειρουργός-ωτορινολαρυγγολόγος,
επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
