Πίσω από κάθε ανοσιούργημα βρίσκεται ένα πόρισμα*

03-03-2017

Γελάκια και βλέμματα με νόημα αντάλλαξαν όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ όταν εκστομίστηκε αυτή η ατάκα κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνέντευξης τύπου για την έκθεση του ΟΗΕ που φέτος είχε …άρωμα γυναίκας. Η πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του Οργανισμού για τα ναρκωτικά, επέλεξε να στρέψει την προσοχή στις γυναίκες χρήστριες, οι οποίες για λόγους κοινωνικούς καθίστανται πιο ευάλωτες και παραμένουν κυρίως αβοήθητες.

Όμως η δηλητηριώδης ατάκα δεν αφορούσε το πόρισμα της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά. Ειπώθηκε κατά την αναπόφευκτη κουβέντα σχετικά με το πόρισμα που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα το υπουργείο Υγείας η οποία ανοίγει το δρόμο στη νομιμοποίηση της ιατρικής χρήσης της κάνναβης και κυρίως ανοίγει το δρόμο στην παραγωγή όσο και  διάθεση κάνναβης σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα πέραν του κρατικού μονοπωλίου, για ιατρικούς σκοπούς όπως ακριβώς αναφέρει.

Η χαρά είναι μεγάλη για πολλούς και δε κρύβεται. Χαρά για όσους βλέπουν νέο επιχειρηματικό πεδίο δόξης λαμπρό. Χαρά και για όσους έχουν κάνει καριέρα εδώ και χρόνια υποστηρίζοντας τη νομιμοποίηση όχι μόνο για ιατρική χρήση αλλά και για ψυχαγωγική. Κάποιοι από αυτούς κατεβαίνουν υποψήφιοι και σε εκλογές με λάβαρο τη νομιμοποίηση της κάνναβης…

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι η έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής αναφέρει ότι σύμφωνα με το NIDA, τον Οργανισμό κατά των ναρκωτικών στις ΗΠΑ, η κάνναβη δεν πληροί -επί του παρόντος- τα κριτήρια αποδεκτής ιατρικής χρήσης. Και παρότι έχουν δημιουργηθεί εντυπώσεις, δεν υπάρχει αποδοχή πως η χρήση της υπό ιατρική παρακολούθηση είναι ασφαλής, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις. Μάλιστα η έκθεση αναφέρει επί πλέον, ότι τα πρώτα στοιχεία από τις πολιτείες στην Αμερική που επετράπη η χρήση της κάνναβης για μη ιατρικούς σκοπούς, δείχνουν αύξηση των χρηστών.

Βέβαια σε αυτό που συμπίπτουν και τα δύο πορίσματα, είναι ότι η χρήση της είναι εθιστική και υπάρχουν υψηλές πιθανότητες κατάχρησης. Και τα δύο αυτά στοιχεία περνάνε λίγο στο …ντούκου, χωρίς τον απαιτούμενο προβληματισμό που θα έπρεπε να προκαλούν. Εντύπωση επίσης κάνει το γεγονός ότι παρότι στο πόρισμα που έγινε υπό την επιστασία της προέδρου του ΕΟΦ κας Κατερίνας Αντωνίου, αναφέρονται σαφώς συσχετισμοί της κάνναβης με ψυχωτικά επεισόδια και σχιζοφρένεια, η ανακοίνωση του υπουργείου – χωρίς καμία αναφορά σε αυτούς (!) – καταλήγει στη «συγκινητική» δέσμευση  «να προωθήσει τη λήψη μέτρων, (sic) ώστε οι ασθενείς με συγκεκριμένες παθήσεις, οι οποίες περιλαμβάνονται στις θεραπευτικές ενδείξεις, να αποκτήσουν πρόσβαση σε φαρμακευτικά σκευάσματα με αποδεδειγμένο κλινικό όφελος. Μα αυτή την πρόσβαση την έχουν ήδη αν πληρούν τα κριτήρια, αλλά κανείς δεν το λέει φωναχτά όταν νομοθετεί … «προοδευτικά», αυτή η κυβέρνηση!

Κάποιοι λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, θεωρώντας το ακριβώς μία προοδευτική κίνηση ενός αριστερού κόμματος. Αφού δεν τα κατάφερε με την εκκλησία λένε, ας κάνει τουλάχιστον αυτό! Και μην φανταστείτε ότι υπάρχει μόνο μια «αριστερή» επιπόλαιη οπτική που χαιρετίζει την προοπτική απελευθέρωσης. Υπάρχουν και επιχειρηματικά συμφέροντα! Στα social media κυκλοφορεί το σλόγκαν, «δώσε φούντα και χασίσι για να βγούμε από την κρίση. Τραγικό! Γιατί όπως είπε ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ κος Μπαρδάνης, η πρώτη ουσία που χρησιμοποιεί ένας έφηβος είναι αυτή που συνήθως βρίσκει στο φαρμακείο της γιαγιάς του.

Ας έρθουμε στην απόλυτα σεβαστή παράμετρο του «cost-benefit» και ας ζυγίσουμε τα πράγματα σύμφωνα με τη σχέση κόστους – οφέλους. Από τη μια υπάρχει ένα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας κανναβινοειδές σκεύασμα για συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών – και εδώ έχει σημασία να θυμηθούμε τι έγινε με τη θαλιδομίδη στη δεκαετία του 60, ένα φάρμακο αποτελεσματικό για τις ναυτίες στην εγκυμοσύνη και το άγχος που αποδείχθηκε τελικά υπεύθυνο για τερατογεννέσεις και θανάτους χιλιάδων παιδιών – και από την άλλη, ο κίνδυνος της αύξησης του αριθμού των χρηστών. Κίνδυνος που γίνεται βεβαιότητα, όταν τα στοιχεία, λένε πως «η ευκολία στην πρόσβαση φέρνει και αύξηση της χρήσης».

Στη Σουηδία, σύμφωνα με έρευνα που παρακολούθησε τη ζωή και την εξέλιξη χρηστών κάνναβης από το 1963 μελετώντας 49.321 νεαρούς Σουηδούς που κατατάγηκαν στο στρατό μέχρι που έγιναν 41 χρονών, ανέδειξε ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ των χρηστών και των κοινωνικών επιδομάτων. Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην χώρα μας που δεν αποτελεί και πρότυπο οργάνωσης, με την ανεργία να φτάνει το 25%-30% στους νέους και την αύξηση της φτώχειας από το 2008 έως το 2015 να αγγίζει το 40% σύμφωνα με το IW (Ινστιτούτο Οικονομίας της Κολωνίας). «Ιδεώδες», το μείγμα ανεργίας και φτώχειας για τη στροφή στις ουσίες.

Οι καλές προθέσεις, οι αριστερές οπτικές, η ελκυστική στάση υπέρ της νομιμοποίησης δεν αρκούν για να δώσουν απαντήσεις με επιχειρηματολογία και προοπτική στο χρόνο. Η χώρα μας δε φαίνεται να είναι έτοιμη και ώριμη από πλευράς ελέγχων θεσμών και νοοτροπίας για να λάβει  και να υλοποίησει τέτοιες αποφάσεις. Προσωπικά δεν είμαι άκριτα εναντίον της νομιμοποίησης της ιατρικής κάνναβης. Όχι όμως τώρα, όχι όμως έτσι!

Τελικά, εάν δεν ήταν τόσο κρίσιμο –  αφού έχει να κάνει με τη ψυχική υγεία χιλιάδων εφήβων αλλά και με τη δημόσια υγεία και οικονομία της χώρας – θα ήταν αστείο! Πράγματι όμως, η φράση πίσω από κάθε ανοσιούργημα κρύβεται ένα πόρισμα, είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πορίσματα υπήρχαν πίσω από τα μνημόνια, πίσω από εξεταστικές επιτροπές, πόρισμα και τώρα. Πορίσματα που χρησιμοποιούνται στο τέλος της ημέρας κατά το δοκούν για να ικανοποιηθεί μια επιδερμική συνθηματολογία, να βολευτούν ημέτεροι, να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και να τακτοποιηθούν λογαριασμοί, ή …μεταξύ μας, «μ’ άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και μαζί να δουλευόμαστε».

* Την ευθύβολη ατάκα εξεστόμισε ο πάντα καυστικός συνάδελφος δημοσιογράφος, Γιώργος Μουσγάς