Από τον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος Ελλάδας “Προμηθέας” εξεδόθη το πρωί της Τετάρτης 3 Οκτωβρίου η εξής ανακοίνωση:
“Τα νεότερα στοιχεία από το πρόγραμμα ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ HCV/HIV το 2018 που απευθύνεται σε χρήστες ναρκωτικών, καταδεικνύουν την έκταση της χρήσης ψυχοδραστικών ουσιών στο κέντρο της Αθήνας και την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων αντιμετώπισης του φαινομένου και των συνεπειών του τόσο για την υγεία και την ασφάλεια των χρηστών όσο και των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Πιο συγκεκριμένα, το 79% των 1.000 ωφελούμενων του προγράμματος έχει εκτεθεί στον ιό της ηπατίτιδας C και το 17% ζει με τον ιό HIV. Η συντριπτική πλειοψηφία του δείγματος (82%) αναφέρει ότι έχει κάνει ενδοφλέβια χρήση ψυχοδραστικών ουσιών τον τελευταίο μήνα, με το 33% από αυτούς να δηλώνει ότι η ενδοφλέβια χρήση γινόταν σε καθημερινή βάση τον τελευταίο χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 26% αναφέρει κοινή χρήση σύριγγας τους τελευταίους 12 μήνες, μία πρακτική που αποτελεί βασικό τρόπο μετάδοσης της ηπατίτιδας C και του HIV. Ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 22% είναι ενταγμένο σε πρόγραμμα υποκατάστασης, ενώ μόνο το 43% αναφέρει ότι έχει λάβει δωρεάν σύριγγες τον τελευταίο χρόνο πριν την έρευνα. Αξιοσημείωτα στοιχεία επίσης είναι η αλλαγή στη χρήση των παράνομων ουσιών καθώς και η αυξημένη συχνότητα χρήσης σε σχέση με το 2012-2013 όταν καταγράφηκε επιδημία HIV λοίμωξης στο συγκεκριμένο πληθυσμό.
Αναφορικά με τις κοινωνικές παραμέτρους της χρήσης, το 29% των ωφελούμενων είναι άστεγοι, το 72% δεν έχει ασφαλιστική κάλυψη, το 92% δεν εργάζεται και το 26% δε διαθέτει ταυτότητα ή άλλο νομιμοποιητικό έγγραφο, ευρήματα που δείχνουν σημαντική επιδείνωση συγκριτικά με τα αντίστοιχα ευρήματα του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ το 2013.
Από τα δεδομένα προκύπτει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι οι υπηρεσίες πρόληψης και μείωσης βλάβης παραμένουν ανεπαρκείς, ενώ οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες διαβίωσης των χρηστών ψυχοδραστικών ουσιών επιδεινώνονται διαρκώς.
Η πρόσφατη δολοφονία του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου επιβεβαιώνει με τον πλέον τραγικό και βίαιο τρόπο την ανάγκη άμεσων και δραστικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της χρήσης στο κέντρο της Αθήνας. Αντίθετα με τις κατασταλτικές πολιτικές που εφαρμόζονται τις τελευταίες δεκαετίες με πενιχρά αποτελέσματα, οι παρεμβάσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζουν το χρήστη ως ισότιμο πολίτη και τη χρήση ως ασθένεια και να επικεντρωθούν στη μείωση βλάβης, με τη λειτουργία των χώρων ιατρικώς επιτηρούμενης χρήσης, στη διανομή υγειονομικού υλικού (σύριγγες-προφυλακτικά) και στη δόμηση ενός συστήματος ολιστικής ιατρικής φροντίδας, πρόληψης, θεραπείας και υποστήριξης”.
