Του Βασίλη Βενιζέλου
«Η διαφορά μεταξύ του δημόσιου συστήματος Υγείας και του ιδιωτικού είναι ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας ανταποκρίνεται σε πραγματικές ανάγκες, ενώ το ιδιωτικό σύστημα Υγείας ανταποκρίνεται στη ζήτηση για υπηρεσίες Υγείας»…
Αυτός ήταν ένας από τους κεντρικούς ισχυρισμούς, τους οποίους προέβαλε τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας Σταμάτης Βαρδαρός, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο», σε μία προσπάθειά του να… «αποδομήσει» τον ιδεολογικό ιστό, ο οποίος συνέχει, κατά τον Σταμάτη Βαρδαρό, τον προγραμματικό λόγο του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη για την Υγεία.
Εις μάτην, όμως… Όχι γιατί δεν υπάρχει ιδεολογικός ιστός στον πολιτικό λόγο της Ν.Δ. για την Υγεία, αλλά γιατί ο ως άνω ισχυρισμός του Σταμάτη Βαρδαρού αποτελεί μία απλή και αναπόδεικτη εικασία, αν όχι ιδεοληψία.
Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες, τις οποίες διαχειρίζεται αποκλειστικά και μόνον το δημόσιο σύστημα Υγείας; Ή, καλύτερα, ποιες είναι οι… ψευδείς ανάγκες; Ποιος κρίνει τον διαχωρισμό σε πραγματικές και σε ψευδείς ανάγκες Υγείας; Μήπως κάθε ανάγκη, η οποία έχει οδηγήσει έναν πολίτη στο γραφείο του ειδικού γιατρού, αποτελεί εκ των πραγμάτων… μία πραγματική ανάγκη; Μπορεί και όχι, μπορεί και ναι. Θα πέσει πολύ φιλοσοφία, εάν προσπαθήσουμε να διακρίνουμε – με ποια κριτήρια, άραγε; – τις πραγματικές ανάγκες Υγείας από τις λεγόμενες ψευδείς ανάγκες Υγείας. Άλλη φορά…
Ισχυρίζεται ταυτόχρονα ο Σταμάτης Βαρδαρός ότι το ιδιωτικό σύστημα Υγείας απλώς «ανταποκρίνεται στη ζήτηση για υπηρεσίες Υγείας». Μάλιστα.
Όταν μία κυβέρνηση κατασκευάζει ένα δημόσιο νοσοκομείο σε μία περιοχή στην οποία δεν υπήρχε προηγουμένως τέτοια δομή, δεν έχουμε κλασική περίπτωση ανταπόκρισης στη ζήτηση για υπηρεσίες Υγείας; Ασφαλώς!
Δεν έχει ακούσει ο Σταμάτης Βαρδαρός για την υπερσυνταγογράφηση φαρμακευτικών σκευασμάτων; Έχει την εντύπωση, ακόμη, ότι αυτή η υπερσυνταγογράφηση αφορά αποκλειστικά και μόνον τον ιδιωτικό τομέα Υγείας; Δεν έχει ακούσει για την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας; Δεν αποτελούν αυτές οι ανορθολογικές πρακτικές των γιατρών «ανταπόκριση στη ζήτηση για υπηρεσίες Υγείας»;
Να μη συνεχίσουμε, γιατί θα εκθέσουμε τον Σταμάτη Βαρδαρό και δεν το θέλουμε…
Να θυμίσουμε, όμως, πότε εμφανίζεται το φαινόμενο της προκλητής ζήτησης υπηρεσιών Υγείας, ζήτηση η οποία, σύμφωνα με τον Σταμάτη Βαρδαρό, χαρακτηρίζει μόνον… τον ιδιωτικό τομέα Υγείας. Έγραφε πριν από λίγα χρόνια σε σχετικό άρθρο του ο καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Τούντας:
«Συνήθως το φαινόμενο της προκλητής ζήτησης εμφανίζεται σε συστήματα υγείας όπου ο γιατρός αμοίβεται κατά πράξη ή κατά παραπομπή και γίνεται εντονότερο σε περιπτώσεις που το κόστος καλύπτεται από ασφαλιστικούς φορείς. Επίσης, μπορεί να προκληθεί για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς λόγους, για την πλήρωση κενών νοσηλευτικών κρεβατιών, ή για την ικανοποίηση των ίδιων των ασθενών, κυρίως όταν αυτοί δεν είναι σωστά πληροφορημένοι».
Και ο Γιάννης Τούντας παραθέτει τις ιατρικές πράξεις, στις οποίες παρατηρείται συχνότερα το φαινόμενο της προκλητής ζήτησης, ιατρικές πράξεις οι οποίες, φευ, δεν εκτελούνται αποκλειστικά και μόνον στον ιδιωτικό τομέα Υγείας. Γράφει, λοιπόν, ο Γιάννης Τούντας:
«Είναι γεγονός ότι η υπερκατανάλωση ιατρικών υπηρεσιών και φαρμακευτικών προϊόντων έχει προσλάβει επικίνδυνες διαστάσεις. Σε πολλές αναπτυγμένες χώρες έχει εκτιμηθεί ότι περίπου το 25% όλων των εισαγωγών στα νοσοκομεία, το 20% των χειρουργικών επεμβάσεων και το 50% του χρόνου νοσηλείας είναι άσκοπα.
Στις άσκοπες χειρουργικές επεμβάσεις τα πρωτεία κατέχουν οι καισαρικές τομές, οι υστερεκτομές (κυρίως σε γυναίκες κάτω των 40 ετών), οι αμυγδαλεκτομές, οι χολοκυστεκτομές, οι βουβωνοκήλες και οι σκωληκοειδεκτομές. Άσκοπο θεωρείται επίσης το 15% των επισκέψεων σε γιατρό και οι μισές περίπου διαγνωστικές εξετάσεις.
Στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κρίθηκαν ως άσκοπες περίπου το 22% των στεφανιογραφιών και το 17% των γαστροσκοπήσεων».
Ας θυμηθεί ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας ότι η χώρα μας χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλό ποσοστό παραοικονομίας και στον τομέα της Υγείας, γεγονός το οποίο ευνοεί τα μάλα και την προκλητή ζήτηση και την υπερπροσφορά/υπερκατανάλωση ιατρικών υπηρεσιών, τόσο στο δημόσιο σύστημα Υγείας όσο και στον ιδιωτικό τομέα Υγείας.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Σταμάτη Βαρδαρού:
