Για τις νέες δυνατότητες της φαρμακοθεραπείας, τις οποίες διαθέτουν οι ειδικοί για την παχυσαρκία γιατροί, μιλά σήμερα στο healthview.gr, ο αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας της Α’ προπαιδευτικής παθολογικής κλινικής και του Διαβητολογικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Αθηνών και του νοσοκομείου της Αθήνας «Λαϊκό», Αλέξανδρος Κόκκινος, στο περιθώριο του 14ου πανελληνίου συνεδρίου Παχυσαρκίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 27 – 29 Φεβρουαρίου, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.
Συνέντευξη στον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟ
- Κύριε καθηγητά, γιατί η χώρα μας, μία μικρή χώρα, είναι πρωταθλήτρια στην παχυσαρκία; Γιατί συναγωνίζεται τις ΗΠΑ, για παράδειγμα;
Πρωταθλήτρια δεν ξέρουμε εάν είναι η Ελλάδα, αλλά, ναι, συναγωνιζόμαστε τις ΗΠΑ. Είμαστε και εμείς μία χώρα του δυτικού κόσμου, η οποία έχει αλλάξει τις συνήθειες της διατροφής της, καθώς και τις συνήθειες της φυσικής δραστηριότητας. Έχουμε αυξήσει την πρόσληψη τροφής, έχουμε περιορίσει την φυσική μας δραστηριότητα και ακολουθούμε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου, με πρώτη – πρώτη τις ΗΠΑ στην αύξηση του σωματικού βάρους. Μάλιστα, τώρα θα έχουμε μία δημοσίευση μίας μεγάλης μελέτης, η οποία μας μιλάει για μία παχυσαρκία της τάξης του 30% – 35% στους ενήλικες.
- Στα παιδιά;
Για τα παιδιά δεν έχουμε δεδομένα, τουλάχιστον από αυτή τη μελέτη.
- Τα νοσήματα, τα οποία προκύπτουν από συνήθειες της καθημερινής μας ζωής, συνοδεύονται από φάρμακα, τα οποία η πολιτεία τα χαρακτηρίζει ως life style και δεν τα αποζημιώνει ασφαλιστικά. Κατά τη γνώμη σας, αυτό είναι ανασχετικός παράγοντας, προκειμένου να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία ο ίδιος ο ασθενής;
Για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας έχουμε πλέον αποτελεσματικά φάρμακα και ασφαλή, με σημαντικές κλινικές μελέτες πίσω τους, πολλών ετών, χιλιάδες ασθενείς, και όχι συμπληρώματα διατροφής, και αυτό πρέπει να γίνει σαφές: Βλέπουμε παντού διαφημίσεις για συμπληρώματα διατροφής, που υπόσχονται πολλά! Το συμπλήρωμα διατροφής δεν ελέγχεται από τον ΕΟΦ, δεν περνάει τη βάσανο των κλινικών μελετών, δεν περνάει από τυχαιοποιημένες, τυφλές, διπλές κλινικές μελέτες, όπως περνούν τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας.
Είχαμε μέχρι το 2017 μόνο την ορλιστάτη, η οποία ήταν ένα μετρίως αποτελεσματικό φάρμακο, αλλά ικανοποιητικά αποτελεσματικό και ασφαλές.
Το 2017 ήρθαν στα χέρια μας δύο καινούρια φάρμακα. Η λιραγλουτίδη στα 3 mg και ο συνδυασμός ναλτρεξόνης – βουπροπιόνης. Τα δύο αυτά φάρμακα έχουν διπλάσια αποτελεσματικότητα από την ορλιστάτη, με ένα πολύ καλό προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών. Δεν αποζημιώνονται από το κράτος και έχουν υψηλό σχετικά κόστος. Γιατί δεν αποζημιώνονται; Είπαμε προηγουμένως ότι έχουμε 30% – 35% παχυσαρκία στους ενήλικες στην Ελλάδα. Εάν, λοιπόν, αποζημιώσουμε ένα φάρμακο το οποίο έχει ένα υψηλό κόστος για το 30% – 35% του ελληνικού πληθυσμού, θα έχεις σημαντικό οικονομικό πρόβλημα όσον αφορά την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων. Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε παγκοσμίως. Σε πολλές χώρες δεν αποζημιώνονται αυτά τα φάρμακα. Το ζητούμενο είναι και αυτή η προσπάθεια γίνεται από τις φαρμακευτικές εταιρείες και από διάφορες επιστημονικές εταιρείες να αποζημιώνονται για αυτούς οι οποίοι διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Να υπάρχει ένας βαθμός αποζημίωσης για τους πολύ παχύσαρκους…
- Πως θα προσδιορίζεται αυτός ο κίνδυνος;
Στο Ηνωμένο Βασίλειο έγινε μία προσπάθεια. Για παράδειγμα, τα άτομα με προδιαβήτη. Μάλλον αυτό δεν λειτούργησε, δηλαδή δεν το απεδέχθη το NHS. Όμως θα συνεχίσουν να προσπαθούν και είχαν κάνει επίσης μία πολύ καλή οικονομικοτεχνική μελέτη, η οποία υποστήριζε ότι αυτό, τελικά, θα ωφελούσε, καθώς υπήρχε καλή σχέση κόστους – οφέλους. Θα μπορούσαμε, όμως, να μιλήσουμε για τα άτομα τα οποία είναι, για παράδειγμα, παχύσαρκα ή εξαιρετικά παχύσαρκα και έχουν υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο, αυτά τα άτομα, ενδεχομένως, που είναι ένας πολύ μικρότερος πληθυσμός, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό των ατόμων με παχυσαρκία, τότε σε αυτά τα άτομα, πιθανώς, εάν γίνουν καλές μελέτες κόστους – οφέλους, τα φάρμακα θα μπορέσουν να αποζημιωθούν σε κάποιο βαθμό.
- Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της λιραγλουτίδης, σε σχέση με τις άλλες δραστικές;
Η λιραγλουτίδη υπερέχει σαφώς έναντι της ορλιστάτης, στην απώλεια βάρους. Σαφέστατα. Έναντι του συνδυασμού ναλτρεξόνης – βουπροπιόνης δεν διαθέτουμε μελέτη, η οποία να συγκρίνει τη μία δραστική απέναντι στην άλλη. Όμως, με βάση τα δεδομένα από τις κλινικές μελέτες, που έχουν και οι δύο δραστικές, δείχνουν να κάνουν περίπου ισότιμη απώλεια βάρους. Το περαιτέρω όφελος της λιραγλουτίδης έναντι του συνδυασμού ναλτρεξόνης – βουπροπιόνης, είναι ότι έχει απευθείας επίδραση και στη γλυκαιμία. Οι αγωνιστές GLP 1 χρησιμοποιήθηκαν πρώτη φορά στον διαβήτη τύπου 2. Και γιατί χρησιμοποιήθηκαν; Διότι ρίχνουν το σάκχαρο, όταν αυτό είναι υψηλό. Όμως, φέρνουν και αίσθημα κορεσμού στον εγκέφαλό μας. Άρα, μας βοηθούν και να ρίξουμε το σάκχαρό μας και να χάσουμε βάρος. Σε άτομα, λοιπόν, τα οποία έχουν προδιαβήτη, έχουν αυξημένες τιμές γλυκόζης, τα κάνουν να επιστρέψουν στην ισορροπία, ακόμη και πριν χάσουν σωματικό βάρος. Επίσης, οι αγωνιστές GLP 1 ξέρουμε ότι είναι σίγουρα καρδιαγγειακά ασφαλείς, σίγουρα στους διαβητικούς καρδιοπροστατευτικοί, ως κατηγορία, και, κατά πάσα πιθανότητα, και στους παχύσαρκους. Καρδιοπροστατευτικοί. Μειώνουν την πιθανότητα να κάνει κανείς δεύτερο καρδιαγγειακό σύντομα.
