Η λοίμωξη που πλήττει τα νήπια προκαλώντας μηνιγγίτιδα και πνευμονία

Η ιστορία των εμβολίων από τον 18ο αιώνα έως σήμερα

Ποια νόσος ανακαλύφθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας γρίπης;

Ο Ιατρός Νίκος Περσιάνης ξεδιπλώνει την ιστορία των εμβολίων και τις μεγάλες επιδημίες που συνέβαλαν στην ανάπτυξή τους.

Αιμόφιλος της ινφλουέντζας Β

Ο αιμόφιλος της ινφλουέντσας B (πρώτη ονομασία του βάκιλος του Pfeiffer) ανακαλύφθηκε το 1892 κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας γρίπης, από το Γερμανό φυσικό-βακτηριολόγο Richard Pfeiffer.

Είναι αρνητικός κατά Gram και προκαλεί κυρίως μηνιγγίτιδα και πνευμονία. Η συχνότητα του είναι αυξημένη σε παιδιά κάτω των 4 χρονών και σε ενήλικες άνω των 60 χρονών.

Εμβόλιο κατά του αιμόφιλου της ινφλουέντζας Β

Το πρώτο πολυσακχαριδικό εμβόλιο κατά του αιμοφίλου παρασκευάστηκε το 1985 και αποσύρθηκε το 1988 λόγω μη αντισωματικής απάντησης σε παιδιά κάτω των 2 ετών.

Λόγω της μη αντισωματικής απάντησης αυτής, αλλά και της αύξησης της συχνότητας του αιμοφίλου από το 1946 μέχρι το 1986 κατά 4 φορές, δημιουργήθηκαν τα συνδεδεμένα με πρωτεΐνη εμβόλια εναντίον του αιμοφίλου Β.

Οι πρωτεΐνες που χρησιμοποιούνται είναι η ανατοξίνη του τετάνου, η πρωτεΐνη της διφθερίτιδας και η πρωτεΐνη της εξωτερικής μεμβράνης του μηνιγγιτιδόκοκκου της ομάδας Β.

Μπορεί να χορηγηθούν είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια (Comvax, τετραπλό, πενταπλό, εξαπλό).

Από το 1985 που άρχισε η συστηματική χορήγηση του εμβολίου, η συχνότητα της διεισδυτικής νόσου με Αιμόφιλο στις ΗΠΑ έπεσε από 40-100 περιστατικά κάθε 100.000 στο 1,3 κάθε 100,000.

Τα εμβόλια που κυκλοφορούν σήμερα είναι το Pedvax (1989), το ActHIB (1993), το HibTiter (1990) και το Hiberix (1998).

Τα τελευταία χρόνια έχει συνδυαστεί με άλλα εμβόλια και χορηγείται σαν πολυδύναμο.

Πηγή: Σύντομη Ιστορία των Εμβολίων, Δρ Νίκος Περσιάνης, Παιδίατρος, Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου,  www.child.org.cy