Το σύνδρομο Ασπεργκερ είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση καθώς και στην επικοινωνία.
Εκδηλώνεται με συγκεκριμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα.
Πρόκειται για μια διαταραχή, διαφορετική από τις υπόλοιπες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης.
Οφείλει το όνομά του στον Αυστριακό παιδίατρο Χανς Άσπεργκερ, ο οποίος μελέτησε και περιέγραψε παιδιά με μειωμένες ικανότητες ενσυναίσθησης και λεκτικής επικοινωνίας με τους συνομηλίκους τους.
Πολλά ερωτήματα παραμένουν σχετικά με τις πτυχές της διαταραχής. Η ακριβής αιτία του συνδρόμου είναι άγνωστη. Πιθανολογείται ότι το σύνδρομο έχει γενετική βάση, όμως δεν υπάρχει καμία γνωστή γενετική αιτία και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν εντοπίσει μία σαφή κοινή παθολογία.
Σύμφωνα με τους ειδικούς οι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος συνοδεύουν το άτομο από τα πρώτα χρόνια της ζωής. Στόχος είναι η έγκαιρη διάγνωση έως τα 2 έτη, ωστόσο αρκετές διαταραχές του αυτιστικού φάσματος εντοπίζονται αρκετά χρόνια αργότερα.
Ενδείξεις και συμπτώματα
- Ομιλία που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ρυθμού, παράξενη τονικότητα ή μονοτονία
- Αδυναμία προσαρμογής της έντασης της φωνής ανάλογα με τις συνθήκες (π.χ. το άτομο μιλά δυνατά στο σινεμά)
- Τάση απομόνωσης λόγω της έλλειψης επικοινωνιακών δεξιοτήτων ή της έλλειψης ενδιαφέροντος
- Εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα και ακατάπαυστη ομιλία περί αυτού, παρουσιάζοντας δεδομένα και στατιστικά, χωρίς αρχή, μέση και συμπέρασμα
- Ελλιπής ανάπτυξη κινητικών ικανοτήτων, κακός κινητικός συντονισμός, αδέξιες κινήσεις
Το σύνδρομο Άσπεργκερ δε δύναται να θεραπευτεί πλήρως, ωστόσο, υπάρχουν παρεμβάσεις που μπορούν να βοηθήσουν το άτομο να βελτιώσει τους τομείς στους οποίους δυσκολεύεται, με αποτέλεσμα να ζήσει μία λειτουργική και ποιοτική ζωή.
Όσο πιο νωρίς γίνει η διάγνωση και η εκάστοτε παρέμβαση, τόσο πιο μεγάλη ενδέχεται να είναι η βελτίωση των δεξιοτήτων του ατόμου.
