Από τη Σκύλλα του ασφαλιστικού στη Χάρυβδη της υγείας περιήλθε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, ξέρουν ότι στους ώμους του πέφτει ξανά ένα μεγάλο μέρος υλοποίησης του μνημονίου. Μετά την περικοπή των συντάξεων, την οποία έφερε σε πέρας “χωρίς να βραχεί” πολιτικά, αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο της οικονομικής εξυγίανσης των νοσοκομείων.
Μάλιστα, η αλήθεια είναι ότι η έγκριση της νέας δόσης του δανείου προς τη χώρα μας περνάει μέσα από την περιστολή της σπατάλης στην υγεία. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρώτη μεγάλη κυβερνητική σύσκεψη μετά τον ανασχηματισμό, που έγινε χθες, ο Γ. Παπανδρέου έκανε σαφές ότι εκείνο που περιμένει από τον κ. Λοβέρδο είναι να μειώσει τις δαπάνες στην υγεία μέχρι τα τέλη του έτους. Εκείνος δεσμεύτηκε να προετοιμάσει χρονοδιάγραμμα υλοποίησης με συγκεκριμένους αριθμούς και δεσμεύσεις.
Η αποστολή που έχει αναλάβει ο κ. Λοβέρδος φαντάζει ως “mission impossible”. Το υπουργείο Υγείας είναι ξεχαρβαλωμένο οργανωτικά και διοικητικά, ενώ οι διοικητές των νοσοκομείων – με ελάχιστες εξαιρέσεις – βρίσκονται στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Και σαν να μην έφθανε αυτό, όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο αριθμός των πολιτών, που καταφεύγουν στα δημόσια νοσοκομεία.
Οι τελευταίοι μήνες έχουν δείξει ότι ο κ. Λοβέρδος έχει μάθει στα δύσκολα. Ο ίδιος λεει ότι στο Ασφαλιστικό το πολιτικό κόστος ήταν μεγαλύτερο, καθώς οι όποιες πολιτικές αποφάσεις αφορούν το μέλλον των επόμενων γενεών. Από την άλλη, θεωρεί πως στην Υγεία το πολιτικό κόστος συνδέεται με την υποταγή ή την αντίσταση στα ισχυρά συμφέροντα.
Σε σχέση με την προκάτοχό του, αναμφίβολα, ο κ. Λοβέρδος έχει μεγαλύτερο πολιτικό βάρος και λάμψη. Έχει δείξει ότι διαθέτει το πολιτικό ένστικτο να ξέρει τι να πει και πότε. Και φυσικά είναι συμπαθής – και όχι μόνο στο “ασθενές” φύλο. Πριν την κρίση, όλα όσα προαναφέραμε θα ήταν υπεραρκετά για να το χρίσουν δελφίνο στην κούρσα διαδοχής του κ. Παπανδρέου. Όμως, στις σημερινές συνθήκες, δεν φτάνουν.
Η πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία ευνοούν τη λήψη ριζικών τομών, τη ρήξη με ασύδοτες πρακτικές και τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος. Το μείζον ερώτημα για τον κ. Λοβέρδο είναι: Η κυβέρνηση έχει ρεαλιστικό και αποτελεσματικό σχέδιο οικονομικής εξυγίανσης της Υγείας; Στους έντεκα μήνες της διακυβέρνησης, όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν: Τα χρέη παραμένουν ανεξόφλητα, νέα χρέη συσσωρεύονται και η παραοικονομία ζει και βασιλεύει…
