ΧΑΝΣ ΚΟΣΤΕΡΛΙΤΣ

Hans Kosterlitz
26-04-2021

Ο Χανς Κόστερλιτς (27 Απριλίου 1903 – 26 Οκτωβρίου 1996) ήταν Βρετανός βιοχημικός, γεννημένος στη Γερμανία.

Η καθημερινή του εργασία στην κλινική ακτινολογία χρηματοδότησε τις απογευματινές του έρευνες στο εργαστήριο, όπου ανέπτυξε ενδιαφέρον για τον μεταβολισμό των υδατανθράκων.

Το 1933 ο Αδόλφος Χίτλερ ψήφισε τον Νόμο για την Αποκατάσταση της Επαγγελματικής Δημόσιας Υπηρεσίας, ο οποίος ίσχυε για τους μη Άριους. Αργότερα ψηφίστηκε ένας παρόμοιος νόμος που καλύπτει όλους τους δικηγόρους, τους γιατρούς και άλλα επαγγέλματα. Ο Κόστερλιτς, ο οποίος είχε εβραϊκή καταγωγή, επικοινώνησε με τον John Macleod, FRS στο Aberdeen, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει κάποια μέτρια χρηματοδότηση, επαρκή για να του απαντήσει «έλα στο Aberdeen… αλλά καμία εγγύηση για μια ασφαλή δουλειά». Ο Κόστερλιτζ έφτασε τον επόμενο Μάρτιο.

Λίγο μετά τον πρόωρο θάνατο του Macleod, στις 16 Μαρτίου 1935, ο Κόστερλιτς έλαβε την πρώτη επιχορήγηση έργου (£50) από τη νεοϊδρυθείσα Διαβητική Ένωση. Αργότερα έλαβε την πρώτη του επιχορήγηση από το MRC.

Ο Κόστερλιτς ήταν καθηγητής Carnegie, Λέκτορας, Ανώτερος Λέκτορας και τέλος Αναγνώστης. Το 1968, στο Αμπερντίν ιδρύθηκε ένα νέο Τμήμα Φαρμακολογίας, του οποίου επικεφαλής ήταν ο Κόστερλιτζ ως καθηγητής μέχρι το 1973, όταν έγινε διευθυντής της ερευνητικής μονάδας τοξικομανίας του πανεπιστημίου.

Ο Κόστερλιτς είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του ως ένας από τους βασικούς ανακάλυψες των ενδορφινών. Διέγειρε ηλεκτρικά το ποντίκι και κατέγραψε τις συσπάσεις του με έναν πολύγραφο. Στη συνέχεια διαπίστωσε ότι εάν προσθέσετε οπιούχα στο διάλυμα, ο μυς δεν θα συσπαστεί. Τα οπιούχα ανέστειλαν τη συστολή. Αυτές οι συσπάσεις αργότερα διαπιστώθηκε ότι επανεμφανίστηκαν παρουσία τόσο οπιούχων όσο και ανταγωνιστών όπως η ναλοξόνη.
Αργότερα, οι ενδογενείς ενδορφίνες ανακαλύφθηκαν με την εφαρμογή ομογενοποιημένου εγκεφάλου χοίρου στη συσκευή. Αυτό έκανε τις συσπάσεις να σταματήσουν. Ο βαθμός στον οποίο ένας αγωνιστής οπιούχου αναστέλλει τις συσπάσεις του αγγειακού αγγείου του ποντικού και άλλων ιστών όπως ο ειλεός του ινδικού χοιριδίου, συσχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ισχύ του ως αναλγητικού.