Ο Χένρι Έλις (2 Φεβρουαρίου 1859 – 8 Ιουλίου 1939) ήταν Άγγλος γιατρός, ευγονιστής, συγγραφέας, προοδευτικός διανοούμενος και κοινωνικός μεταρρυθμιστής που μελέτησε την ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Συνέγραψε το πρώτο ιατρικό εγχειρίδιο στα αγγλικά για την ομοφυλοφιλία το 1897, και δημοσίευσε επίσης έργα για μια ποικιλία σεξουαλικών πρακτικών και τάσεων, καθώς και για την ψυχολογία των τρανς. Του πιστώνεται η εισαγωγή των εννοιών του ναρκισσισμού και του αυτοερωτισμού, που υιοθετήθηκαν αργότερα από την ψυχανάλυση.
Ο Έλις ήταν ένας από τους πρωτοπόρους ερευνητές των ψυχεδελικών φαρμάκων και ο συγγραφέας μιας από τις πρώτες γραπτές αναφορές στο κοινό σχετικά με μια εμπειρία με τη μεσκαλίνη, την οποία πραγματοποίησε στον εαυτό του το 1896. Υποστήριξε την ευγονική και υπηρέτησε ως ένας από τους 16 αντιπροέδρους του Ευγονική Εταιρεία από το 1909 έως το 1912.
Ο Έλις πίστευε ότι η όσφρηση, αν και αναποτελεσματική σε μεγάλες αποστάσεις, εξακολουθεί να συμβάλλει στη σεξουαλική έλξη, και ως εκ τούτου, στην επιλογή του συντρόφου. Στο βιβλίο του του 1905, Σεξουαλική επιλογή στον άνθρωπο, ο Έλις ισχυρίζεται ότι η όσφρηση στο ρόλο της σεξουαλικής επιλογής. Ισχυρίζεται ότι ενώ έχουμε εξελιχθεί από μια μεγάλη ανάγκη για την αίσθηση της όσφρησης, εξακολουθούμε να βασιζόμαστε στην όσφρησή μας με τη σεξουαλική επιλογή. Η συμβολή της μυρωδιάς στη σεξουαλική έλξη μπορεί ακόμη και να αυξηθεί με ορισμένα κλίματα.
Ευνόησε τον φεμινισμό από μια ευγονική προοπτική, νιώθοντας ότι οι ενισχυμένες κοινωνικές, οικονομικές και σεξουαλικές επιλογές που παρείχε ο φεμινισμός στις γυναίκες θα είχαν ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να επιλέγουν συντρόφους που ήταν πιο ευγονικά υγιείς. Κατά την άποψή του, οι έξυπνες γυναίκες δεν επέλεγαν, ούτε αναγκάζονταν να παντρευτούν και να τεκνοποιήσουν με αδύναμους άνδρες.
