Δεν γελάμε το ίδιο με όλα τα αστεία. Γιατί;

26-12-2016
Όλοι το έχουμε παρατηρήσει και το έχουμε πάθει. Άλλα αστεία μας φαίνονται εντελώς αδιάφορα ενώ άλλα μας κάνουν να γελάμε μέχρι δακρύων. Γιατί όμως αντιδρούμε διαφορετικά στα αστεία; Βρετανοί επιστήμονες έχουν τώρα την απάντηση.
 
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Βρετανία έκαναν μια σειρά από πειράματα και εξετάσεις σε 55 φοιτητές.
Τους έβαλαν να ακούσουν μια συλλογή από 65 διαφορετικά ανέκδοτα που έλεγαν επαγγελματίες αφηγητές, την ώρα που κατέγραφαν την εγκεφαλική λειτουργία τους αλλά και τις αντιδράσεις τους. 
Στη συνέχεια οι φοιτητές έπρεπε να βαθμολογήσουν κάθε ανέκδοτο με μία κλίμακα από το 1 (καθόλου αστείο) έως 4 (ξεκαρδιστικό).
 
Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην ιατρική επιθεώρηση Human Nature έδειξαν πως τα λίγο πολύπλοκα ανέκδοτα πήραν υψηλότερη βαθμολογία.
Αυτά που φάνηκε να μην προκαλούν το γέλιο των εθελοντών ήταν τα υπερβολικά πολύπλοκα ανέκδοτα αλλά και τα υπερβολικά απλά.
 
Όπως λέει ο επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Ρόμπιν Ντάνμπαρ «τα ευρήματα αυτά δεν σημαίνουν ότι το χιούμορ εξαρτάται από το πόσο έξυπνη είναι η δομή ενός ανεκδότου, αλλά υποδηλώνουν ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο στην πολυπλοκότητα του περιεχομένου του για να γίνεται αντιληπτό και κατανοητό από τον εγκέφαλο» και προσέθεσε πως «πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι τα ανέκδοτα δεν πρέπει ούτε να είναι υπεραπλουστευμένα, ούτε τόσο πολύπλοκα ώστε ο ακροατής ή ο αναγνώστης τους να νιώθει ότι έχασε την κατάληξη. Επιπλέον, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν συντομότερα και οπωσδήποτε σε συμφωνία με τις νοητικές και γνωστικές δεξιότητες του ατόμου που το ακούει ή το διαβάζει. Όταν υπερβαίνουν αυτά τα όρια, χάνουν το νόημά τους και παύουν να είναι αστεία».
 
Συγκεκριμένα, οι φοιτητές έδωσαν υψηλότερη βαθμολογία στα ανέκδοτα που συμπεριλάμβαναν δύο «πρωταγωνιστές» και έως πέντε «αλληλεπιδράσεις» ανάμεσα σε εκείνους και το πρόσωπο που έλεγε το ανέκδοτο – από κει και πέρα έχαναν την πλοκή και το νόημα του ανεκδότου.
Επιπλέον, στα ανέκδοτα που περιείχαν στοιχεία, οι «αλληλεπιδράσεις» που άντεχαν μέχρι να «χάσουν» το αστείο ήταν έως τρεις.
 
 
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: