Ο Έντουαρντ Θόρνταϊκ (31 Αυγούστου 1874 – 9 Αυγούστου 1949) ήταν Αμερικανός ψυχολόγος που πέρασε σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του στο Teachers College του Πανεπιστημίου Columbia. Η εργασία του για τη συγκριτική ψυχολογία και τη διαδικασία μάθησης οδήγησε στη θεωρία του συνδεσιμισμού και βοήθησε να τεθούν τα επιστημονικά θεμέλια για την εκπαιδευτική ψυχολογία. Εργάστηκε επίσης για την επίλυση βιομηχανικών προβλημάτων, όπως εξετάσεις εργαζομένων και δοκιμές. Ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Psychological Corporation και υπηρέτησε ως πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας το 1912.
Μια έρευνα Review of General Psychology, που δημοσιεύθηκε το 2002 κατέταξε τον Θόρνταϊκ ως τον ένατο πιο αναφερόμενο ψυχολόγο του 20ου αιώνα. Ο Θόρνταϊκ είχε ισχυρό αντίκτυπο στη θεωρία ενίσχυσης και στην ανάλυση συμπεριφοράς, παρέχοντας το βασικό πλαίσιο για τους εμπειρικούς νόμους στην ψυχολογία της συμπεριφοράς με τον νόμο του αποτελέσματος. Μέσω της συνεισφοράς του στον τομέα της συμπεριφορικής ψυχολογίας προέκυψαν οι σημαντικότερες επιπτώσεις του στην εκπαίδευση, όπου ο νόμος του αποτελέσματος έχει μεγάλη επιρροή στην τάξη.
Η έρευνα του επικεντρώθηκε στην ενόργανη μάθηση. Αυτό σημαίνει ότι η μάθηση αναπτύσσεται από τον οργανισμό που κάνει κάτι. Για παράδειγμα, τοποθέτησε μια γάτα μέσα σε ένα ξύλινο κουτί. Η γάτα θα χρησιμοποιούσε διάφορες μεθόδους ενώ προσπαθούσε να βγει έξω, ωστόσο τίποτα δεν θα λειτουργούσε μέχρι να χτυπήσει το μοχλό. Στη συνέχεια προσπάθησε να τοποθετήσει ξανά τη γάτα μέσα στο ξύλινο κουτί. Αυτή τη φορά, η γάτα μπόρεσε να χτυπήσει γρήγορα το μοχλό και κατάφερε να βγει από το κουτί.
Αρχικά, τόνισε τη σημασία της δυσαρέσκειας που προέρχεται από την αποτυχία ως ίση με την ανταμοιβή της ικανοποίησης με την επιτυχία, αν και στα πειράματα και τις δοκιμές του σε ανθρώπους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανταμοιβή είναι πολύ πιο αποτελεσματικό κίνητρο από την τιμωρία. Τόνισε επίσης ότι η ικανοποίηση πρέπει να έρθει αμέσως μετά την επιτυχία, διαφορετικά το μάθημα δεν θα βυθιζόταν.
