Ο Έρικ Τράιμπερ (1797 – 1882) ήταν Γερμανός φιλέλληνας, ιατρός του αγώνα του 1821.
Γεννήθηκε το 1797 στο Μάινινγκεν, την πρωτεύουσα της Ζάξεν-Μάινινγκεν… μέρος της σημερινής Θουριγγίας και είχε αριστοκρατική καταγωγή. Ήταν γιος αυλικού φαρμακοποιού, σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Ιένης, του Μονάχου και του Würzburg και το 1819 ειδικεύθηκε στη χειρουργική στο πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1821 ξεκίνησε από το Λιβόρνο μαζί με άλλους 36 φιλέλληνες, με το πλοίο του Ζακυνθινού Βιτάλη «Πήγασος» που ταξίδευε με ρωσική σημαία. Ύστερα από εικοσαήμερο ταξίδι έφθασαν στο Μεσολόγγι για να μετάσχουν στην Ελληνική Επανάσταση. Από την ημέρα εκείνη ο Τράϊμπερ αρχίζει να σημειώνει στο προσωπικό του ημερολόγιο όλα όσα του συνέβησαν τα επόμενα έξι και πλέον χρόνια, δηλαδή έως τις 23 Απριλίου 1828, την ημέρα που ανέλαβε τη διεύθυνση του στρατιωτικού νοσοκομείου που ήταν εγκαταστημένο στην Ακροναυπλία. Παράλληλα το ημερολόγιο του Τράϊμπερ αποτελεί μία σημαντική ιστορική πηγή για την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης.
Παραβρέθηκε στην μάχη του Πέτα, και στο Μεσολόγγι μαζί με τον Μαυροκορδάτο το 1823. Το 1826 ακολούθησε τον Καραϊσκάκη και παραβρέθηκε στις μάχες του Χαϊδαρίου, της Δομβραίνας, της Αράχωβας, των Σαλώνων και της Καρύστου. Στην αγκαλιά του πέθανε ο αρχιστράτηγος Καραϊσκάκης το 1827. Στα τέλη Απριλίου 1828 ο Τράϊμπερ αναλαμβάνει διευθυντής του στρατιωτικού νοσοκομείου της Ακροναυπλίας (Ιτς Καλέ). Μετά την επανάσταση συνέχισε να υπηρετεί την Ελλάδα συντελώντας πολύ στην διοργάνωση της ιατρικής στον Ελληνικό στρατό. Όταν έλαβε χώρα η δολοφονία του Καποδίστρια, ο Τράϊμπερ διενήργησε ο ίδιος τη νεκροψία, υπέγραψε τη σχετική ιατροδικαστική έκθεση και ταρίχευσε τη σορό του Καποδίστρια.
Το 1831 νυμφεύθηκε τη Σάντα Οριγώνη, κόρη του κορσικανού Δομένικου Οριγώνη, και της Αθηναίας Φραντζέσκας Αγαπίου. Ο Οριγώνης ήταν τέως αξιωματικός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, που είχε καταφύγει στην Ελλάδα από το 1814. Από το γάμο του απέκτησε 6 παιδιά. Η μεγαλύτερη κόρη του, Ρόζα παντρεύθηκε τον Πέτρο Κιάππε, γιό ενός άλλου Φιλέλληνα και αγωνιστή της επανάστασης του 21, του Ιωσήφ Κιάππε.
Το 1832 κλήθηκε να υπηρετήσει ως χειρουργός του πρώτου Ελληνικού Συντάγματος υπό τον Ιωάννη Κωλέττη.
Το 1835 ο Τράϊμπερ προήχθη σε αρχίατρο και μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου του ανατέθηκε η οργάνωση και αναμόρφωση της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Στρατού, της οποίας υπήρξε ο πρώτος Αρχηγός. Υπήρξε από τους πρώτους δασκάλους του «Πρακτικού Σχολείου Χειρουργίας, Φαρμακοποιϊας και Μαιευτικής» (την «ιατροχειρουργική σχολή») που ιδρύθηκε στην εποχή της αντιβασιλείας και το 1837 διορίσθηκε επίτιμος καθηγητής του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Αθηνών για τη διδασκαλία της χειρουργικής. Διορίσθηκε επίσης μέλος του Ιατροσυνεδρίου που τότε χάραζε την υγειονομική πολιτική του κράτους, και διετέλεσε και πρόεδρος του. Το 1842 διορίσθηκε ιατρός του βασιλέως Όθωνος.
Όταν το 1854 κτύπησε την Αθήνα η μεγάλη επιδημία χολέρας και οι δρόμοι ήταν έρημοι κατοίκων, ο Τράιμπερ ήταν ο μόνος που διέσχιζε πολλές φορές την ημέρα τους δρόμους έφιππος για να δίνει το παρόν στο νοσοκομείο ή όπου αλλού τον καλούσε το καθήκον έως ότου προσβλήθηκε και ο ίδιος από την ασθένεια αυτή.
Ο Τράϊμπερ εξακολούθησε επί πολλά χρόνια να υπηρετεί στο Στρατό, προαχθείς μέχρι του βαθμού του Ανωτέρου Γενικού Αρχιάτρου, και αποστρατεύθηκε το 1864. Του απονεμήθηκαν διάφορα παράσημα και μετάλλια μεταξύ αυτών ο Ελληνικός Χρυσούς Σταυρός (1834), ο Ταξιάρχης (1849), και ο Ανώτερος Ταξιάρχης (1876) του Τάγματος του Σωτήρος.
Απεβίωσε στις 2 Απριλίου του 1882 στην Αθήνα σε ηλικία 86 ετών.
