Ο Φρανσίσκους Σίλβιους (15 Μαρτίου 1614 – 19 Νοεμβρίου 1672) ήταν Ολλανδός γιατρός και επιστήμονας… χημικός, φυσιολόγος και ανατόμος. Υποστήριξε την θεωρία της κυκλοφορίας του αίματος και ότι οι ασθένειες οφείλονται στη διαταραχή της ισορροπίας των οξέων και βάσεων στον οργανισμό. Εξήγησε τη χώνευση ως αποτέλεσμα της χημικής αντίδρασης οξέων και βάσεων που προέρχονται από το πάγκρεας, το στομάχι και τις εκκρίσεις σιέλου.
Το 1669 ίδρυσε το πρώτο ακαδημαϊκό χημικό εργαστήριο. Για το λόγο αυτό, το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Ινστιτούτο Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Leiden έχει το όνομα Sylvius Laboratory.
Ίδρυσε την Ιατροχημική Ιατρική Σχολή, σύμφωνα με την οποία όλες οι διαδικασίες ζωής και ασθενειών βασίζονται σε χημικές δράσεις. Αυτή η σχολή σκέψης προσπάθησε να κατανοήσει την ιατρική με όρους καθολικούς κανόνες της φυσικής και της χημείας. Ο Sylvius εισήγαγε επίσης την έννοια της χημικής συγγένειας ως έναν τρόπο κατανόησης του τρόπου με τον οποίο το ανθρώπινο σώμα χρησιμοποιεί τα άλατα και συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση της πέψης και των σωματικών υγρών. Το σημαντικότερο έργο που εξέδωσε ήταν το Praxeos medicae idea nova (Νέα Ιδέα στην Ιατρική Πράξη, 1671). Συγκεκριμένα, εξήγησε ότι η πέψη είναι αποτέλεσμα των χημικών αντιδράσεων οξέων και βάσεων που προέρχονται από τις εκκρίσεις του παγκρέατος, του στομάχου και του σάλιου.
Ερεύνησε τη δομή του εγκεφάλου και του πιστώθηκε πως ανακάλυψε τη σχισμή στον εγκέφαλο, γνωστή ως Sylvian σχισμή από τον Caspar Bartholin στο βιβλίο του Casp το 1641. Bartolini Institutiones Anatomicae. Σε αυτό το βιβλίο, σημειώνεται ότι στον πρόλογο ότι «Όλοι μπορούμε να μετρήσουμε την ευγένεια του εγκεφάλου και του ταλέντου του Sylvius με την υπέροχη, νέα δομή του εγκεφάλου». Και επίσης, «Στις νέες εικόνες του εγκεφάλου, ο χαράκτης ακολούθησε το σχέδιο και το νυστέρι του πιο εμπεριστατωμένου Franciscus Sylvius, στον οποίο οφείλουμε ό,τι έχει περισσότερο ή το πιο υπέροχο ο εγκέφαλος».
Ωστόσο, ο Caspar Bartholin πέθανε το 1629 και ο Franciscus Sylvius ξεκίνησε την ιατρική μόλις το 1632 και έχει υποστηριχθεί ότι οι λέξεις σε αυτή τη λέξη που περιγράφουν τη σχισμή του Sylvian είναι είτε του γιου του Thomas Bartholin είτε μάλιστα του Franciscus Sylvius. Το 1663 στο Disputationem Medicarum, ο Franciscus Sylvius με το όνομά του περιέγραψε την πλευρική σχισμή: «Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η βαθιά σχισμή ή διάλειμμα που ξεκινά από τις ρίζες των ματιών (oculorum radices) […] τρέχει πίσω πάνω από τους κροτάφους ως τις ρίζες του εγκεφαλικού στελέχους (medulla radices).
