Ο Φριτς Λίπμαν (12 Ιουνίου 1899 – 24 Ιουλίου 1986) ήταν Γερμανοαμερικανός βιοχημικός και συν-ανακαλύφθηκε το 1945 του συνενζύμου Α. Για αυτό, μαζί με άλλες έρευνες για το συνένζυμο Α, του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1953 (το μοιράστηκε με τον Hans Adolf Krebs).
Από το 1939, ο Λίπμαν ζούσε και εργαζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρξε Επιστημονικός Συνεργάτης στο Τμήμα Βιοχημείας του Cornell University Medical College της Νέας Υόρκης από το 1939 έως το 1941. Εντάχθηκε στο ερευνητικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη το 1941, αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Χειρουργικής και στη συνέχεια επικεφαλής της δικής του ομάδας στο Εργαστήριο Βιοχημικών Ερευνών του νοσοκομείου. Από το 1949 έως το 1957 ήταν καθηγητής βιολογικής χημείας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Από το 1957 και μετά, δίδαξε και διεξήγαγε έρευνα στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης.
Το 1953, ο Λίπμαν έλαβε το μισό του Βραβείου Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής «για την ανακάλυψη του συνενζύμου Α και τη σημασία του για τον ενδιάμεσο μεταβολισμό». Το άλλο μισό του βραβείου κέρδισε ο Hans Adolf Krebs. Ο Λίπμαν τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο της Επιστήμης το 1966. Θα προσπαθούσε να προχωρήσει περαιτέρω στην ανακάλυψή του, βρίσκοντας μια παραλλαγή του συνενζύμου Α… που τώρα είναι γνωστό ως Παντεθίνη.
Ο Λίπμαν εισήγαγε τη συγκεκριμένη ονομασία squiggle για να υποδείξει τα πλούσια σε ενέργεια φωσφορικά άλατα σε πλούσια σε ενέργεια βιομόρια όπως το ATP στο δοκίμιό του “Metabolic Generation and Utilization of Phosphate Bond Energy”. Για το έργο του είπε «ότι στον τομέα της βιοσύνθεσης έχουμε ένα σπάνιο παράδειγμα προόδου που οδηγεί στην απλοποίηση».
