9 Μαΐου 1967. Μία εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία στην Κλινική Cleveland των ΗΠΑ. Η πολύωρη ιατρική πράξη σήμανε την τελειοποίηση της επαναστατικής μεθόδου του bypass.
Το bypass δημιουργεί μία νέα οδό για τη ροή του αίματος προς την καρδιά. Ο χειρουργός παίρνει ένα υγιές αιμοφόρο αγγείο από το πόδι, το χέρι ή το στήθος και το συνδέει με την αρτηρία της καρδιάς (στεφανιαία αρτηρία). Με αυτόν τον τρόπο, το αίμα παρακάμπτει τη στενωμένη αρτηρία.
Στην ουσία, η επέμβαση δεν θεραπεύει τη στεφανιαία νόσο. Απλώς παρακάμπτει τις στενώσεις των αρτηριών και αυξάνει την αιμάτωση του μυοκαρδίου. Επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς επιχειρούνταν από τις αρχές του 1960. Ωστόσο, η ανάπτυξη της τεχνικής του bypass τελειοποιήθηκε το 1967 από έναν πρωτοπόρο Αργεντίνο καρδιοχειρουργό.
Η επιστημονική ονομασία είναι «επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης». Ο όρος bypass καθιερώθηκε καθώς αναφέρεται στην βασική παράμετρο της ιατρικής διαδικασίας, την παράκαμψη.
Τον Μάιο του 1967, ο Φαβαλόρο ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να πάρει ένα κομμάτι της φλέβας από το πόδι του ασθενούς για να κάνει την επέμβαση. Η επιτυχία της πρώτης εγχείρησης, οι επιστημονικές δημοσιεύσεις και η εξέλιξη της μεθόδου, συνέβαλλαν ώστε να διαδοθεί ταχύτατα.
Το 1969, σύμφωνα με τα στοιχεία, το ποσοστό θνησιμότητας κατά τη διάρκεια του χειρουργείου ήταν μικρότερο από 5%. Τη δεκαετία του ’70, μειώθηκε στο 2%. Επιπλέον, πέρα από την χαμηλή θνησιμότητα, η τεχνική ήταν σχετικά απλή και ο εξοπλισμός προσβάσιμος.
Έτσι έγινε η λεγόμενη «επανάσταση του bypass». Μέσα σε μία δεκαετία, η Αορτοστεφανιαία Παράκαμψη έγινε μία από τις πιο συνηθισμένες επεμβάσεις στον κόσμο. Σις ΗΠΑ, το 2001, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πραγματοποιήθηκαν συνολικά 395.000 εγχειρήσεις.
