Η Λούσι Γουίλς (10 Μαΐου 1888 – 26 Απριλίου 1964) ήταν Αγγλίδα αιματολόγος και γιατρός ερευνήτρια. Διεξήγαγε έρευνα στην Ινδία στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930 σχετικά με τη μακροκυτταρική αναιμία της εγκυμοσύνης, μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από διευρυμένα ερυθρά αιμοσφαίρια και είναι απειλητική για τη ζωή.
Οι έγκυες γυναίκες στις τροπικές περιοχές με ανεπαρκή δίαιτα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες. Η Γουίλς ανακάλυψε έναν θρεπτικό παράγοντα στη μαγιά που τόσο προλαμβάνει όσο και θεραπεύει αυτή τη διαταραχή. Αυτό το συστατικό, ο αποκαλούμενος «παράγοντας θέλησης», αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι είναι φυλλικό οξύ, η φυσική μορφή του φολικού οξέος.
Η Γουίλς παρατήρησε μια συσχέτιση μεταξύ των διατροφικών συνηθειών διαφορετικών τάξεων γυναικών της Βομβάης και της πιθανότητας να γίνουν αναιμικές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι φτωχές μουσουλμάνες ήταν αυτές με τις πιο ελλιπείς δίαιτες και τη μεγαλύτερη ευαισθησία στην αναιμία.
Αυτή η αναιμία ήταν τότε γνωστή ως «κακοήθης αναιμία της εγκυμοσύνης». Ωστόσο, η Γουίλς μπόρεσε να αποδείξει ότι η αναιμία που παρατήρησε διέφερε από την αληθινή κακοήθη αναιμία, καθώς οι ασθενείς δεν είχαν χλωρυδρία, μια αδυναμία παραγωγής γαστρικού οξέος. Επιπλέον, ενώ οι ασθενείς ανταποκρίθηκαν σε ακατέργαστα εκχυλίσματα ήπατος, δεν ανταποκρίθηκαν στα «καθαρά» εκχυλίσματα ήπατος (βιταμίνη Β12) που είχε αποδειχθεί ότι θεραπεύουν την αληθινή κακοήθη αναιμία. Υπέθεσε ότι πρέπει να υπήρχε ένας άλλος διατροφικός παράγοντας υπεύθυνος για αυτή τη μακροκυτταρική αναιμία, εκτός από την ανεπάρκεια βιταμίνης Β12. Για μερικά χρόνια αυτός ο διατροφικός παράγοντας ήταν γνωστός ως «Παράγοντας Wills» και αργότερα αποδείχθηκε, στη δεκαετία του 1940, ότι είναι φυλλικό οξύ, του οποίου η συνθετική μορφή είναι το φολικό οξύ.
Η Γουίλς αποφάσισε να διερευνήσει πιθανές διατροφικές θεραπείες μελετώντας πρώτα τα αποτελέσματα της διατροφικής χειραγώγησης σε μια μακροκυτταρική αναιμία σε αλμπίνους αρουραίους. Αυτή η εργασία έγινε στα Εργαστήρια Διατροφικής Έρευνας στο Ινστιτούτο Παστέρ της Ινδίας στο Coonoor. Οι αρουραίοι που τρέφονταν με την ίδια δίαιτα με τις μουσουλμάνες της Βομβάης έγιναν αναιμικοί, οι έγκυες πέθαιναν πριν γεννήσουν. Η αναιμία αρουραίου προλήφθηκε με την προσθήκη ζυμομύκητα σε συνθετικές δίαιτες που δεν είχαν βιταμίνη Β. Αυτή η εργασία επαναλήφθηκε αργότερα χρησιμοποιώντας πιθήκους rhesus καθώς τα αποτελέσματα των αρουραίων είχαν μολυνθεί από μια μόλυνση από ψείρες που μπορεί να παρέσυρε αυτά τα αποτελέσματα.
Πίσω στη Βομβάη, η Γουίλς διεξήγαγε κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με μακροκυτταρική αναιμία και απέδειξε πειραματικά ότι αυτός ο τύπος θα μπορούσε να προληφθεί και να θεραπευτεί με εκχυλίσματα ζύμης, από τα οποία η φθηνότερη πηγή ήταν ο Marmite.
