Ο Μπέντζαμιν Σποκ (2 Μαΐου 1903 – 15 Μαρτίου 1998) ήταν Αμερικανός παιδίατρος και φιλελεύθερος πολιτικός ακτιβιστής του οποίου το βιβλίο Baby and Child Care (1946) είναι ένα από τα βιβλία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του εικοστού αιώνα, πουλώντας 500.000 αντίτυπα στους έξι μήνες μετά την αρχική του δημοσίευση το 1946 και 50 εκατομμύρια μέχρι τον θάνατο του Σποκ το 1998. Η υπόθεση του βιβλίου για τις μητέρες ήταν ότι «ξέρουν περισσότερα από όσα νομίζεις ότι ξέρεις». Οι συμβουλές και οι συστάσεις του Σποκ για τους γονείς έφεραν επανάσταση στη γονική ανατροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες και θεωρείται ένας από τους πιο διάσημους και επιδραστικότερους Αμερικανούς του 20ού αιώνα.
Ο Σποκ ήταν ο πρώτος παιδίατρος που μελέτησε την ψυχανάλυση για να προσπαθήσει να κατανοήσει τις ανάγκες των παιδιών και τη δυναμική της οικογένειας. Οι ιδέες του για τη φροντίδα των παιδιών επηρέασαν αρκετές γενιές γονέων να είναι πιο ευέλικτες και στοργικές με τα παιδιά τους και να τα αντιμετωπίζουν ως άτομα. Ωστόσο, οι θεωρίες του επικρίθηκαν ευρέως από τους συναδέλφους του επειδή βασίστηκαν πολύ σε ανέκδοτα στοιχεία παρά σε σοβαρή ακαδημαϊκή έρευνα. Αφού υποβλήθηκε σε μια αυτοπεριγραφόμενη «μεταστροφή στον σοσιαλισμό», ο Σποκ έγινε ακτιβιστής στη Νέα Αριστερά και στα κινήματα κατά του Πολέμου του Βιετνάμ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με αποκορύφωμα την υποψηφιότητά του για Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ως υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος στο 1972. Έκανε εκστρατεία για τον ανώτατο μισθό, νομιμοποίησε τις αμβλώσεις και αποσύροντας τα στρατεύματα από όλες τις ξένες χώρες.Την εποχή εκείνη, τα βιβλία του επικρίθηκαν από τους συντηρητικούς για διάδοση της ανεκτικότητας και την προσδοκία της άμεσης ικανοποίησης, μια κατηγορία που ο Σποκ αρνήθηκε.
Ο Σποκ υποστήριξε ότι τα βρέφη δεν πρέπει να τοποθετούνται ανάσκελα όταν κοιμούνται, σχολιάζοντας στην έκδοσή του το 1958 ότι «αν [ένα βρέφος] κάνει εμετό, είναι πιο πιθανό να πνιγεί από τον εμετό». Αυτή η συμβουλή είχε μεγάλη επιρροή στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, με σχεδόν ομόφωνη υποστήριξη μέχρι τη δεκαετία του 1990. Μεταγενέστερες εμπειρικές μελέτες, ωστόσο, διαπίστωσαν ότι υπάρχει σημαντικά αυξημένος κίνδυνος συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) που σχετίζεται με τα βρέφη να κοιμούνται στην κοιλιά τους. Οι υποστηρικτές της τεκμηριωμένης ιατρικής το έχουν χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα της σημασίας της βάσης των συστάσεων για την υγειονομική περίθαλψη σε στατιστικά στοιχεία, με έναν ερευνητή να υπολογίζει ότι έως και 50.000 βρεφικοί θάνατοι στην Ευρώπη, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν αυτό οι συμβουλές άλλαξαν το 1970, όταν κατέστησαν διαθέσιμα τέτοια στοιχεία.
Στη δεκαετία του 1940, ο Σποκ ευνόησε την περιτομή των αρσενικών που πραγματοποιούνταν εντός λίγων ημερών από τη γέννηση. Ωστόσο, στην αναθεώρηση του Baby and Child Care το 1976 συμφώνησε με μια ομάδα εργασίας της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής το 1971 ότι δεν υπήρχε ιατρικός λόγος για να συστήσει την περιτομή ρουτίνας και σε ένα άρθρο του 1989 για το περιοδικό Redbook δήλωσε ότι «η περιτομή των ανδρών είναι τραυματική , επώδυνη και δεν έχει αξία».
