Ο Όσβαλντ Έιβερι (21 Οκτωβρίου 1887 – 20 Φεβρουαρίου 1955 ήταν Αμερικανο-Καναδός γιατρός και ερευνητής. Ήταν ένας από τους πρώτους μοριακούς βιολόγους και πρωτοπόρος στην ανοσοχημεία. Έμεινε γνωστός για το πείραμα στο οποίο απομόνωσε το DNA, ως το υλικό από οποίο προκύπτουν τα γονίδια και τα χρωμοσώματα.
Ο Έιβερι άνοιξε το δικό του ιατρείο το 1904. Το 1913 μαζί με τον Αλφόνσε Ντότσεζ έφτιαξαν τον πρώτο αποτελεσματικό ανοσοποιητικό ορό έναντι ενός στελέχους πνευμονιόκοκκου. Του βακτηρίου που προκαλεί πνευμονία. Ο ορός παρήχθη από το αίμα μολυσμένων αλόγων.
Στην κορύφωση της πανδημίας της γρίπης το 1918, η κοινή αντίληψη είναι πως αυτό που προκαλούσε τη νόσο ήταν ένα βακτήριο. Και συγκριμένα το Haemophilus influenzae. Ένα μικρόβιο που δεκαετίες νωρίτερα είχε ανακαλυφθεί πως προκαλεί την εποχική γρίπη. Δεν μπόρεσαν όμως να το απομονώσουν σε ασθενείς κατά την διάρκεια της πανδημίας. Κάτι που αρχικά πίστευαν πως οφειλόταν στην δυσκολία της εποχής να κάνουν καλλιέργειες αίματος. Ο Έιβερι όμως πίστευε από την αρχή πως επρόκειτο για διαφορετικό παθογόνο από την εποχική γρίπη. Κάτι που επιβεβαιώθηκε την δεκαετία του ’30 αφού ο ίδιος επέμεινε στην έρευνα του με καλλιέργειες.
Ο Έιβερι έδειξε το 1943 ότι το DNA ήταν κατά πάσα πιθανότητα το γενετικό υλικό του χρωμοσώματος, και όχι η πρωτεΐνη του. Το θέμα λύθηκε οριστικά το 1952 με το πείραμα των Hershey – Chase.
Μεταξύ 1953 και 1961, ήταν γνωστές λίγες βιολογικές ακολουθίες, είτε DNA είτε πρωτεΐνες, αλλά υπήρχε αφθονία προτεινόμενων συστημάτων κωδικοποίησης, μια κατάσταση που έγινε ακόμη πιο πολύπλοκη με την επεκτεινόμενη γνώση για τον ενδιάμεσο ρόλο του RNA. Για την πραγματική αποκωδικοποίηση του κώδικα, χρειάστηκε εκτεταμένη σειρά πειραμάτων στη βιοχημεία και τη γενετική βακτηρίων, μεταξύ 1961 και 1966
