Ο Ότο Βάρμπουργκ (8 Οκτωβρίου 1883 – 1 Αυγούστου 1970), γιος του φυσικού Emil Warburg, ιατρός, ιατρός και ιατρός Γερμανός. Υπηρέτησε ως αξιωματικός στο επιλεκτο Uhlan (σύνταγμα ιππικού) κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και του απονεμήθηκε ο Σιδηρούν Σταυρός (1ης Τάξης) για γενναιότητα. Ήταν ο μοναδικός αποδέκτης του Βραβείου Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1931. Συνολικά, προτάθηκε για το βραβείο 47 φορές κατά τη διάρκεια της καριέρας του.
Ενώ εργαζόταν στον Θαλάσσιο Βιολογικό Σταθμό, ο Warburg πραγματοποίησε έρευνα σχετικά με την κατανάλωση οξυγόνου σε αυγά αχινού μετά τη γονιμοποίηση και έδειξε ότι κατά τη γονιμοποίηση ο ρυθμός αναπνοής αυξάνεται έως και έξι φορές. Τα πειράματά του έδειξαν επίσης ότι ο σίδηρος είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη του προνυμφικού σταδίου.
Το 1918, ο Βάρμπουργκ διορίστηκε καθηγητής στο Ινστιτούτο Βιολογίας Kaiser Wilhelm στο Βερολίνο-Dahlem (μέρος του Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft). Το 1931 διορίστηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Κυτταρικής Φυσιολογίας Kaiser Wilhelm, το οποίο είχε ιδρυθεί τον προηγούμενο χρόνο από δωρεά του Ιδρύματος Rockefeller στο Kaiser Wilhelm Gesellschaft (από τότε που μετονομάστηκε σε Εταιρεία Max Planck).
Ο Βάρμπουργκ ερεύνησε τον μεταβολισμό των όγκων και την αναπνοή των κυττάρων, ιδιαίτερα των καρκινικών κυττάρων, και το 1931 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας για την «ανακάλυψη της φύσης και του τρόπου δράσης του αναπνευστικού ενζύμου». Συγκεκριμένα, ανακάλυψε ότι οι όγκοι των ζώων παράγουν μεγάλες ποσότητες γαλακτικού οξέος. Το βραβείο ήρθε αφού έλαβε 46 υποψηφιότητες σε μια περίοδο εννέα ετών που ξεκίνησε το 1923, 13 από τις οποίες υποβλήθηκαν το 1931, τη χρονιά που κέρδισε το βραβείο.
Ο νομπελίστας George Wald, έχοντας ολοκληρώσει το διδακτορικό του. στη ζωολογία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, έλαβε βραβείο από το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας των ΗΠΑ για να σπουδάσει με τον Warburg. Κατά τη διάρκεια του χρόνου του με τον Warburg, 1932-1933, ο Wald ανακάλυψε τη βιταμίνη Α στον αμφιβληστροειδή.
