Ο Ουλφ φον Όιλερ (7 Φεβρουαρίου 1905 – 9 Μαρτίου 1983) ήταν Σουηδός φυσιολόγος και φαρμακολόγος. Κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1970 για την εργασία του στους νευροδιαβιβαστές.
Η σύντομη παραμονή του ως μεταδιδακτορικός φοιτητής στο εργαστήριο του Dale ήταν πολύ γόνιμη: το 1931 ανακάλυψε μαζί με τον John H. Gaddum μια σημαντική αυτοφαρμακολογική αρχή, την ουσία P. Μετά την επιστροφή του στη Στοκχόλμη, ο Ουλφ φον Όιλερ συνέχισε περαιτέρω αυτή τη γραμμή έρευνας και διαδοχικά ανακάλυψε τέσσερις άλλες σημαντικές ενδογενείς δραστικές ουσίες, προσταγλανδίνη, βεσιγλανδίνη (1935), πιπεριδίνη (1942) και νοραδρεναλίνη (1946).
Το 1939 ο φον Όιλερ διορίστηκε Τακτικός Καθηγητής Φυσιολογίας στο Ινστιτούτο Karolinska, όπου παρέμεινε μέχρι το 1971. Η πρώιμη συνεργασία του με τον Liljestrand οδήγησε σε μια σημαντική ανακάλυψη, η οποία ονομάστηκε μηχανισμός Euler-Liljestrand (φυσιολογική αρτηριακή παροχέτευση ως απάντηση στο μείωση της τοπικής οξυγόνωσης των πνευμόνων).
Από το 1946, ωστόσο, όταν ανακαλύφθηκε η νοραδρεναλίνη (συντομογραφία NA ή NAd), ο φον Όιλεραφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ερευνητικής του δουλειάς σε αυτόν τον τομέα. Αυτός και η ομάδα του μελέτησαν διεξοδικά την κατανομή και την τύχη της σε βιολογικούς ιστούς και στο νευρικό σύστημα σε φυσιολογικές και παθολογικές καταστάσεις και διαπίστωσαν ότι η νοραδρεναλίνη παρήχθη και αποθηκεύτηκε σε νευρικά συναπτικά τερματικά σε ενδοκυτταρικά κυστίδια, μια βασική ανακάλυψη που άλλαξε δραματικά την πορεία πολλών έρευνες στο πεδίο.
