Τάξη και ρύθμιση στο χάος που επικρατεί με το θέμα της εξειδίκευσης στο Διαβήτη, ζητάει η Ελληνική Εταιρεία Διαβητολόγων, έχοντας προτείνει στην αρμόδια επιτροπή του ΚΕΣΥ, να λαμβάνουν την απαραίτητη πιστοποίηση μετά από εκπαίδευση συγκεκριμένων προδιαγραφών οι γιατροί ειδικοτήτων παθολογίας ενδοκρινολογίας και παιδιατρικής. Η πιστοποίηση στην εξειδίκευση δεν είναι μόνο προς όφελος του ασθενή, που θα μπορεί να απευθύνεται σε γιατρό παθολόγο ή ενδοκρινολόγο, πιστοποιημένα όμως επαρκή, για να αντιμετωπίσει το νόσημα αλλά και προς όφελος της Οικονομίας, αφού όλες οι μελέτες, δείχνουν ότι οι σωστά ρυθμισμένοι ασθενείς, εξοικονομούν χρήματα στα Δημόσια Συστήματα Υγείας.
«Οι παθήσεις δεν είναι «αποκλειστική ιδιοκτησία» καμιάς ειδικότητας. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιστημονική βάση και συνιστά συντεχνιακή συμπεριφορά» τόνισε ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διαβητολόγων κος Γιώργος Δημητριάδης, ενώ ο γενικός γραμματέας της Διαβητολογικής Εταιρείας κος Μεληδώνης, έκανε λόγο για ιδιοκτησιακή αντίληψη σχολιάζοντας τη δημόσια τοποθέτησή των ενδοκρινολόγων, ότι η νόσος είναι αντικείμενο του δικού τους πεδίου και ότι δεν πρέπει να αποκτούν τη συγκεκριμένη εξειδίκευση οι παθολόγοι.
Ο διαβήτης, δεν είναι αμιγής ενδοκρινοπάθεια, πρόσθεσε ο πρόεδρος της ΕΔΕ κος Δημητριάδης, απαντώντας στο ερώτημα, εάν ο διαβήτης είναι νόσος των ενδοκρινών αδένων. “Αποτελεί διεθνώς ένα από τα κορυφαία γνωστικά αντικείμενα στην ειδικότητα της Παθολογίας αφού προσβάλλει και επηρεάζει όλα τα συστήματα”.
Ο ταμίας της Εταιρείας κος Μακρυλάκης, υπογράμμισε εξάλλου, ότι ακόμη και σε ενδοκρινολογικά κέντρα που εκπαιδεύονται οι ενδοκρινολόγοι, ενδέχεται να μην έχουν αντιμετωπίσει ποτέ διαβητικό ασθενή. Πρόσθεσε δε ότι προκαλεί απορία, γιατί ενώ πριν από 2 χρόνια τα διοικητικά συμβούλια της ΕΔΕ και της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, είχαν συμφωνήσει να κινηθούν από κοινού με στόχο την εξειδίκευση, τώρα η Ενδοκρινολογική Εταιρεία αναθεωρεί και καταγγέλλει παραγκωνισμό αλλά και αποκλεισμό των ενδοκρινολόγων από τις Επιτροπές του ΚΕΣΥ.
Ο κος Δημητριάδης, κληθείς να σχολιάσει τις αποφάσεις που ελήφθησαν «ερήμην» τους όπως λένε οι ενδοκρινολόγοι, διάβασε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, πρακτικά από τις Επιτροπές του ΚΕΣΥ, όπου φαίνεται ότι όχι μόνο είχαν προσκληθεί αλλά και ότι ήταν αυτοί που είχαν εκφράσει αντιρρήσεις, ως προς την παρουσία των παθολόγων, λέγοντας ότι (οι παθολόγοι) δεν ήταν απαραίτητοι.
Επί πλέον ο ο κος Δημητριάδης, ανέφερε επιστολή που έχει σταλεί από τους ενδοκρινολόγους προς τον ΠΙΣ, όπου αναφέρεται, ότι όλες οι ειδικότητες κορμού της ιατρικής, ( καρδιολογίας, παιδιατρικής και γενικής ιατρικής), είναι αντίθετες στην δυνατότητα απόκτησης εξειδίκευσης στο Διαβήτη από παθολόγους. Ο κος Δημητριάδης είπε, ότι ο ίδιος προσωπικά έχει επικοινωνήσει με τους προέδρους των εταιρειών και το διαψεύδουν.
Ο πρόεδρος της ΕΔΕ, ερωτώμενος για το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, είπε ότι στη Γερμανία στην Αμερική αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο τίτλος του «διαβητολόγου» συνοδεύει τον γιατρό (Ενδοκρινολόγο – Παθολόγο – Παιδίατρο) που έχει λάβει την απαραίτητη αυτή εκπαίδευση. Τον τίτλο αυτό, (diabetologist, diabetes specialist) φέρουν οι γιατροί αυτών ειδικοτήτων μετά από ειδική επιπλέον εκπαίδευση μετά το πέρας της ειδικότητας.
Επίσης ο κος Δημητριάδης, σχετικά με την κοινοτική οδηγία 2013/55 που ανέφεραν οι ενδοκρινολόγοι για τη μη εξειδίκευση των παθολόγων στο Διαβήτη, προκάλεσε τους δημοσιογράφους να την ψάξουν για να διαπιστώσουν και οι ίδιοι, ότι καμία σχέση δεν έχει με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ίσα ίσα προτρέπει τους γιατρούς των χωρών να εξειδικεύονται, δίνοντας ελευθερία σε κάθε χώρα να θεσπίσει το δικό της ρυθμιστικό πλαίσιο.
“Αντί να είμαστε μαζί με τους ενδοκρινολόγους στην αντιμετώπιση ενός τόσο σημαντικού και κοστοβόρου νοσήματος ασχολούμαστε με τι; διερωτήθηκε ο Αντιπρόεδρος της Εταιρείας κος Παππάς, ενώ τέλος το προεδρείο της ΕΔΕ υπογράμμισε ότι, «η ΕΔΕ έχει από 10ετίας απευθύνει προτάσεις συνεργασίας για να διευθετηθεί το ζήτημα της σωστής εξειδίκευσης στον Σακχαρώδη Διαβήτη, ενός τόσο πολύπλοκου νοσήματος, που ξεπερνάει τα όρια ενός μόνο οργάνου και άπτεται ολόκληρου του οργανισμού και ότι οι κανόνες για να τεκμηριώνεται η ειδική γνώση του χειρισμού του Διαβήτη είναι πάνω από όλα για το καλό των ασθενών».
