Εάν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις δε πληρωθούν μέχρι τα Χριστούγεννα ο κίνδυνος να καταρρεύσουν είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο αλλά κυρίως χιλιάδες ασθενείς στο έλεος της μοίρας τους.
O Πρόεδρος του ΣΦΕΕ, κύριος Φρουζής μετά την έκτακτη γενική συνέλευση του Συνδέσμου επεσήμανε ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και επιβαρύνεται διαρκώς από τα οριζόντια μέτρα που λαμβάνει το υπουργείο Υγείας.
Ο κύριος Φρουζής αναφέρθηκε στην αναποτελεσματικότητα και στο έλλειμμα βούλησης προκειμένου να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα ενώ είπε χαρακτηριστικά ότι δεν είναι δυνατόν ο υπουργός υγείας να παίζει το ρόλο του φοροεισπράκτορα. «Δεν είναι εποχές για training, περιμέναμε ότι θα ξέρουν πως λειτουργεί μια επιχείρηση» τόνισε ο πρόερδος του Συνδέσμου.
Οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις έχουν φτάσει στα όρια της αντοχής τους και δεν προτίθενται να συνεχίσουν να πιστώνουν επ΄ αόριστον το κράτος.
Το κράτος οφείλει 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Τελευταία φορά που καταβλήθηκαν ουσιαστικά χρήματα στη φαρμακοβιομηχανία ήταν το 2006. Έκτοτε, σωρεύονται χρέη, τα οποία δεν αποπληρώνονται. Επίσης η ρύθμιση των οφειλών της περιόδου 2007 – 2009 οδήγησε, τελικά, σε “κούρεμα” των ομολόγων και ζημία 1 δισεκατομμυρίου ευρώ, για την οποία οι επιχειρήσεις ζητούν αποζημίωση.
Δεν είναι αυτός ο ρόλος τους και δεν είναι, επίσης, ρόλος του κράτους να παραβιάζει τους νόμους και να αποφεύγει παράνομα τις υποχρεώσεις του.
Μέσα στο πνιγηρό αυτό κλίμα, η Πολιτεία επικαλείται την εφαρμογή μηχανισμού μονομερούς κι οριζόντιας επιστροφής (claw back), το οποίο διακρίνεται για την αδιαφάνειά του. Οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις έχουν προσφύγει κατά του μέτρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, θεωρώντας ότι πρόκειται για “κόκκινη γραμμή” και παραβιάζει κάθε κράτους Δικαίου και δεν πρόκειται να το καταβάλλουν.
Σε μία ύστατη προσπάθεια να σωθεί η περίθαλψη του ελληνικού λαού, η απασχόληση και οι επενδύσεις στον κλάδο, ο ΣΦΕΕ ζητά άμεση συνάντηση με τον πρωθυπουργό.
Παρά τις αντίξοες και δύσκολες συνθήκες πάντως ο Σύνδεσμος έχει την πεποίθηση και τη γνώση ότι με το υπάρχον πλαίσιο και με κάποιες προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις είναι δυνατό να διασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα του συστήματος Υγείας στη χώρα μας.
