Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο παίρνουν σίδηρο σε καθημερινή βάση. Κυρίως αυτοί που έχουν χαμηλό αιματοκρίτη και αναιμίας. Είναι όμως κατάλληλα τα συμπληρώματα σιδήρου; Βρετανοί επιστήμονες λένε τώρα πως ίσως είναι πολύ δυνατά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Ερευνητές από το το Imperial College του Λονδίνου (ICL) χρησιμοποίησαν ανθρώπινα ενδοθηλιακά κύτταρα για να εξετάσουν τις επιδράσεις 10 μικρογραμμαμορίων (micromolars) σιδήρου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην ιατρική επιθεώρηση PLoS One, έδειξαν πως τα ανθρώπινα κύτταρα υφίστανται βλάβες στο γενετικό τους υλικό μέσα σε 10 λεπτά από τη στιγμή της έκθεσής τους στα συμπληρώματα σιδήρου.
Όπως διαπίστωσαν οι ειδικοί, μέσα σε 10 λεπτά από την στιγμή της έκθεσής τους στον σίδηρο, τα ενδοθηλιακά κύτταρα είχαν ενεργοποιήσει τους ενδογενείς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA τους, οι οποίοι παρέμειναν ενεργοί επί έξι ώρες.
Τα ενδοθηλιακά κύτταρα είναι αυτά που επιστρώνουν το εσωτερικό τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων, ενώ η συγκέντρωση σιδήρου που εξετάστηκε αντιστοιχεί σε αυτή που παρατηρείται στο αίμα έπειτα από τη λήψη μίας ταμπλέτας σιδήρου.
Βέβαια, αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο σίδηρος που χορηγείται για την αναιμία είναι επικίνδυνος για τον άνθρωπο. Δείχνει όμως πως ίσως τα κύτταρά μας είναι πιο ευαίσθητα σε αυτόν απ’ ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες.
Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για την μεταφορά οξυγόνου σε όλα τα όργανα και τους ιστούς του σώματος, γι’ αυτό και η αναιμία, που προσβάλλει περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, προκαλεί κόπωση και λήθαργο.
Η αναιμία μπορεί να προκληθεί από 13 διαφορετικά νοσήματα αλλά η συχνότερη αιτία της είναι η έλλειψη σιδήρου.
Υπολογίζεται ότι 985 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από ήπια έως μέτρια σιδηροπενική αναιμία, και πολλοί από αυτούς παίρνουν ταμπλέτες, συχνά χωρίς ιατρική συνταγή, για να την αντιμετωπίσουν.
Όπως τόνισε η επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Κλαιρ Σόβλιν «έως σήμερα γνωρίζαμε ότι ο σίδηρος μπορεί να βλάψει τα κύτταρα σε υψηλές δόσεις, αλλά η μελέτη μας υποδηλώνει ότι και οι ποσότητες που λαμβάνονται με τις ταμπλέτες ενδέχεται να είναι πολύ μεγάλες γι’ αυτά – τουλάχιστον στο εργαστήριο. Αυτό σημαίνει πως τα κύτταρα ενδέχεται να είναι πιο ευαίσθητα στον σίδηρο απ’ ό,τι νομίζαμε έως τώρα».
Η δρ Σόβλιν έσπευσε να διευκρινίσει ότι η όλη έρευνα βρίσκεται ακόμα στα αρχικά της στάδια και ότι τα ευρήματά της αφ’ ενός πρέπει να επιβεβαιωθούν, αφ’ ετέρου να επαληθευτούν στο ανθρώπινο σώμα. Και αυτό, διότι «δεν είμαστε σίγουροι για την ακριβή σημασία των εργαστηριακών ευρημάτων μας για τα αιμοφόρα αγγεία του σώματος», τόνισε.
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως κανείς δεν πρέπει να διακόψει τη λήψη των συμπληρωμάτων σιδήρου που του έχει συστήσει ο γιατρός, δίχως να τον συμβουλευθεί πρώτα, κατά την δρα Σόβλιν.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η νέα μελέτη «μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για να ανοίξει η συζήτηση για το πόσο σίδηρο παίρνει ο κόσμος», διότι «οι κλασικές ταμπλέτες περιέχουν σχεδόν 10πλάσια ποσότητα σιδήρου από την ημεσήσια ποσότητα που συνιστάται στον μέσο άνδρα – και αυτές οι περιεκτικότητες δεν έχουν αλλάξει εδώ και 50 χρόνια», κατέληξε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
