Ο Τόμας Χένρυ Χάξλεϊ (4 Μαΐου 1825 – 29 Ιουνίου 1895) ήταν Άγγλος βιολόγος, γνωστός και ως το «μπουλντόγκ του Δαρβίνου», λόγω της ένθερμης υποστήριξης της θεωρίας της εξέλιξης του Κάρολου Δαρβίνου.
Οι επιστημονικές του αντιπαραθέσεις με τον Ρίτσαρντ Όουεν οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της ανατομίας του εγκεφάλου του ανθρώπου και του γορίλα.
Προσπάθησε να εκλαϊκεύσει την επιστήμη, και σε αυτόν αποδίδεται η επινόηση του όρου «αγνωστικισμός», που περιέγραφε τη στάση του απέναντι στη θρησκευτική πίστη.
Επίσης, του αποδίδεται η επινόηση της έννοιας της «βιογένεσης», μιας θεωρίας που δηλώνει ότι όλα τα κύτταρα δημιουργούνται από άλλα κύτταρα, και της έννοιας της «αβιογένεσης», που περιγράφει την δημιουργία ζωής από μη ζωντανή ύλη.
Το 1859, δημοσιεύθηκε Η καταγωγή των ειδών (The Origin of Species) του Κάρολου Δαρβίνου. Ο Χάξλεϊ είχε απορρίψει τη θεωρία περί μετάλλαξης του Ζαν Μπατίστ-Λαμάρκ, θεωρώντας πως δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για την υποστήριξή της. Ωστόσο, πίστευε πως ο Δαρβίνος είχε διατυπώσει μια υπόθεση που αποτελούσε μια καλή βάση, παρόλο που οι αποδείξεις δεν ήταν ακόμη αρκετές, και έγινε ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του Δαρβίνου στην αντιπαράθεση που ακολούθησε μετά την δημοσίευση του βιβλίου.
Τον Ιούνιο του 1860 μίλησε υπέρ της θεωρίας του Δαρβίνου για την φυσική επιλογή, σε μια αντιπαράθεση που έλαβε χώρα στο μουσείο φυσικής ιστορίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Είχε μάλιστα και την υποστήριξη του φίλου του Τζόζεφ Ντάλτον Χούκερ, ενώ την αντίθετη άποψη υποστήριξαν ο Επίσκοπος της Οξφόρδης Σάμιουελ Ουίλμπερφορς και ο καπετάνιος του HMS Beagle, Ρόμπερτ Φιτζρόυ.
Έπειτα, ο Χάξλεϊ ασχολήθηκε με το θέμα της καταγωγής του ανθρώπου, υποθέτοντας ότι ο άνθρωπος καταγόταν από τους πιθήκους. Στην άποψη αυτή εναντιώθηκε ο Ρίτσαρντ Όουεν, που δήλωσε ότι ο άνθρωπος ήταν ξεκάθαρα διαφορετικός από οποιοδήποτε άλλο ζώο, λόγω της ανατομικής δομής του εγκεφάλου του. Αυτό το επιχείρημα ήταν αντίθετο με τα γνωστά δεδομένα και καταρρίφθηκε από τον Χάξλεϊ με αρκετές δημοσιεύσεις και διαλέξεις, που εκδόθηκαν συγκεντρωτικά το 1863 στο βιβλίο Evidence as to Man’s Place in Nature.
Επί τριανταένα χρόνια ασχολήθηκε με την παλαιοντολογική έρευνα. Πολλά από τα απομνημονεύματά του για τα απολιθώματα ψαριών οδήγησαν στην καθιέρωση σημαντικών μορφολογικών δεδομένων. Η μελέτη των απολιθωμάτων των ερπετών οδήγησαν στο να αποδείξει, το 1867 τη συγγένειά τους με τα πτηνά.
Από το 1870 και έπειτα, αποσύρθηκε από την επιστημονική έρευνα και ασχολήθηκε με τα δημόσια καθήκοντά του. Από το 1871 ως το 1880 διετέλεσε γραμματέας της Βασιλικής Κοινότητας και από το 1881 ως το 1885 είχε τη θέση του προέδρου. Το 1888, του απενεμήθη το Copley Medal από την Βασιλική Κοινότητα.
Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε το 1885. Το 1890, εγκαταστάθηκε Ήστμπορν, όπου και απεβίωσε, μετά από μία επίπονη περίοδο ασθενείας.
Στον Χάξλεϊ αποδίδεται η φράση «προσπάθησε να μάθεις κάτι για τα πάντα και τα πάντα για κάτι».
