Ο Τζέιμς Μπράιαν Χέρικ (11 Αυγούστου 1861 – 7 Μαρτίου 1954) ήταν Αμερικανός γιατρός και καθηγητής ιατρικής που άσκησε το επάγγελμα και δίδαξε στο Σικάγο. Του αποδίδεται η περιγραφή της δρεπανοκυτταρικής νόσου και ότι ήταν ένας από τους πρώτους γιατρούς που περιέγραψαν τα συμπτώματα του εμφράγματος του μυοκαρδίου.
Μετά από μερικά χρόνια διδασκαλίας στα δημόσια σχολεία μπήκε στο Ιατρικό Κολέγιο Rush και έλαβε πτυχίο ιατρικής το 1888. Έκανε την πρακτική του στο Cook County Hospital και μετά άνοιξε ένα ιδιωτικό ιατρείο στην περιοχή του Σικάγο. Έλαβε επίσης μια θέση διδασκαλίας μερικής απασχόλησης στο Rush College και καταχωρήθηκε ως τακτικός καθηγητής εκεί από το 1900 έως το 1927. Ήταν επίσης μέλος του προσωπικού του Presbyterian Hospital στο Σικάγο από το 1895 έως το 1945.
Ο Χέρικ σπούδασε και δίδαξε σε διάφορα νοσοκομεία του Σικάγο. Η πρώτη του ανακάλυψη, το 1910, ήταν αυτή των δρεπανοειδών ερυθρών αιμοσφαιρίων στην ταινία αίματος ενός φοιτητή οδοντιατρικής από τη Γρενάδα. Η περιγραφή του για τη νόσο του μαθητή ήταν γνωστή για πολλά χρόνια ως σύνδρομο Herrick, και τώρα είναι γνωστή ως δρεπανοκυτταρική αναιμία. Η πάθηση επικρατεί στη Δυτική Αφρική.
Η δεύτερη σημαντική συνεισφορά του Herrick ήταν ένα άρθρο ορόσημο για το έμφραγμα του μυοκαρδίου (“καρδιακή προσβολή”) στο JAMA το 1912. Έγραφε ότι η θρόμβωση στη στεφανιαία αρτηρία οδηγεί στα συμπτώματα και τις ανωμαλίες των καρδιακών προσβολών και ότι αυτό δεν ήταν αναπόφευκτα θανατηφόρο.
Αν και ο Herrick δεν ήταν ο πρώτος που το πρότεινε, τελικά το άρθρο του είχε τη μεγαλύτερη επιρροή. Αν και εκείνη την εποχή έλαβε περιορισμένη προσοχή. Το 1918 ήταν από τους πρώτους που ενθάρρυναν το ηλεκτροκαρδιογράφημα στη διάγνωση του εμφράγματος του μυοκαρδίου.
Ο Χέρικ δεν συνδέεται στενά με τη γενετική, αλλά οι ανακαλύψεις του αποδείχθηκαν κληρονομικά χαρακτηριστικά, έτσι οι συνεισφορές του κατέδειξαν άλλους ερευνητές σε γενετικά βασισμένες καταστάσεις.
