Ο Τζον Σκοτ Χαλντέιν (3 Μαΐου 1860 – 15 Μαρτίου 1936), ήταν Βρετανός φυσιολόγος και φιλόσοφος κυρίως γνωστός για το έργο του στη φυσιολογία της αναπνοής.
Ο Χαλντέιν ανέπτυξε διάφορες διαδικασίες για τη μελέτη της φυσιολογίας, της αναπνοής και της φυσιολογίας του αίματος και για την ανάλυση των αερίων που καταναλώνονται ή παράγονται από το σώμα. Μεταξύ των πιο ευρέως χρησιμοποιούμενων συσκευών του ήταν το αιμοσφαιρόμετρο. Μια συσκευή για την ανάλυση αερίων του αίματος και μια συσκευή για την ανάλυση μειγμάτων αερίων.
Το 1905 ο Χαλντέιν ανέφερε τη θεμελιώδη ανακάλυψή του. Ότι δηλαδή, η ρύθμιση της αναπνοής συνήθως καθορίζεται από την επίδραση της τάσης του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα που βρίσκεται στο αναπνευστικό κέντρο στον εγκέφαλο. Το 1911 ήταν επικεφαλής μιας ομάδας που μελέτησε τις φυσιολογικές επιδράσεις της χαμηλής βαρομετρικής πίεσης. Διερεύνησε τη δράση των αερίων που προκάλεσαν ασφυξία σε ανθρακωρυχεία και τις παθολογικές επιπτώσεις του μονοξειδίου του άνθρακα που υπάρχει μετά από έκρηξη ορυχείου.
Η έκθεσή του το 1896 σχετικά με τα αίτια του θανάτου που προκλήθηκαν από εκρήξεις και πυρκαγιές ναρκών ήταν μια σημαντική συμβολή στην ασφάλεια των ορυχείων. Το 1907 ανέπτυξε μια μέθοδο σκηνικής αποσυμπίεσης που επέτρεψε σε έναν δύτη βαθέων υδάτων να ανέβει στην επιφάνεια με ασφάλεια. Ο Χαλντέιν ήταν επίσης ένας αξιόλογος στοχαστής που σε όλη του τη ζωή προσπάθησε να αποσαφηνίσει τη φιλοσοφική βάση της βιολογίας, τη σχέση της με τη φυσική και τη χημεία και τα προβλήματα του μηχανισμού και της προσωπικότητας.
