Ο Βίλεμ Αϊντχόφεν (21 Μαΐου 1860 – 29 Σεπτεμβρίου 1927) ήταν Ολλανδός γιατρός και φυσιολόγος. Εφηύρε το πρώτο πρακτικό ηλεκτροκαρδιογράφημα το 1895, χάρη στο οποίο έλαβε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1924 (“για την ανακάλυψη του μηχανισμού του ηλεκτροκαρδιογραφήματος”).
Ο Αϊντχόφεν γεννήθηκε στο Σεμαράνγκ της Ιάβα, στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία) και ήταν γιος της Λουίζ Μαρί Ματίλντε Κάρολιν και του Γιακόμπ Αϊντχόφεν. Ο πατέρας του, γιατρός, πέθανε όταν ο Βίλεμ ήταν ακόμη παιδί. Η μητέρα του επέστρεψε με τα παιδιά της στην Ολλανδία το 1870 και εγκαταστάθηκαν στην Ουτρέχτη. Ο πατέρας του ήταν εβραϊκής και ολλανδικής καταγωγής και η μητέρα του ολλανδικής και ελβετικής. Το 1885, ο Αϊντχόβεν παρέλαβε το πτυχίο της ιατρικής από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν το 1886.
Αν και ήταν γνωστό πριν από τον Αϊντχόφεν ότι η καρδιά παράγει ηλεκτρικά ρεύματα, τα όργανα της εποχής δεν ήταν αρκετά ακριβή για να μετρήσουν το φαινόμενο χωρίς την τοποθέτηση ηλεκτροδίων απευθείας πάνω στην καρδιά. Αρχίζοντας το 1901, ο Αϊντχόφεν κατασκεύασε μια σειρά πρωτότυπων χορδωτών γαλβανόμετρων, όπου χρησιμοποιούνταν λεπτές χορδές αγώγιμου καλωδίου το οποίο περνούσε ανάμεσα από ισχυρούς μαγνήτες, με αποτέλεσμα η ίνα να μετακινείται όταν περνούσε ρεύμα από αυτή. Η κίνηση αυτή αποτυπωνόταν πάνω σε κινούμενο φωτογραφικό χαρτί.
Αυτή η κατασκευή, αν και όχι ιδιαίτερα φορητή, αύξησε την ευαισθησία του γαλβανόμετρου. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι συσκευές έγιναν όλο και πιο φορητές. Η ορολογία που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στο ΗΚΓ προέρχεται από τον Αϊντχόφεν. Αυτός έδωσε στις διάφορες αποκλίσεις που παρατήρησε τα γράμματα P, Q, R, S και T, καθώς και το «τρίγωνο του Αϊντχόφεν», το νοητό ανεστραμμένο ισόπλευρο τρίγωνο με κέντρο στο στήθος και τα σημεία που είναι τα πρότυπα καλώδια στα χέρια και στα πόδια,πήρε το όνομά του από τον Βikh.
