Ο Γκούσταφ Τέοντορ Φέχνερ (19 Απριλίου 1801 – 18 Νοεμβρίου 1887), ήταν Γερμανός φιλόσοφος, φυσικός και ψυχολόγος. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της πειραματικής ψυχολογίας και θεμελιωτής της ψυχοφυσικής, εμπνέοντας πολλούς μετέπειτα επιστήμονες και φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Του αποδίδεται επίσης, η μαθηματική διατύπωση της μη γραμμικής σχέσης μεταξύ της ψυχολογικής διέγερσης και της φυσικής έντασης ενός ερεθίσματος, μέσω του τύπου , ο οποίος έγινε γνωστός ως ο νόμος Βέμπερ-Φέχνερ.
Το σημαντικότερο έργο του Φέχνερ ήταν το Elemente der Psychophysik (1860, μτφ. στοιχεία της ψυχοφυσικής). Σε αυτό, ξεκινά από την μονιστική σκέψη πως τα σωματικά χαρακτηριστικά και τα συνειδητά χαρακτηριστικά αν και δεν σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους, αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας πραγματικότητας. Η πρωτοτυπία του Φέχνερ στην θεώρηση αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι προσπάθησε να περιγράψει την σχέση αυτή μέσω μαθηματικού τύπου. Το αποτέλεσμα της έρευνας του αυτής, έγινε γνωστό ως ο νόμος Βέμπερ-Φέχνερ σύμφωνα με τον οποίο για την αύξηση της έντασης μια αίσθησης με αριθμητική πρόοδο, απαιτείται η αύξηση του ερεθίσματος με γεωμετρική πρόοδο. Ο Φέχνερ ονόμασε τον νόμο ως Βέμπερ-Φέχνερ ώστε να τιμήσει τον Ερνστ Χάινριχ Βέμπερ του οποίου είχε υπάρξει μαθητής, και ο οποίος είχε κάνει τα πρώτα σχετικά πειράματα.
Αν και το εύρος χρήσης του νόμου αυτού είναι περιορισμένο, έχει εντούτοις αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμος. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, η αίσθηση αποτελεί λογαριθμική συνάρτηση της φυσικής έντασης, κάτι που είναι αδύνατο λόγω της μοναδικότητας του λογαρίθμου στο μηδέν. Νεότερες μελέτες κατά την δεκαετία του 1960 πρότειναν την χρήση δυνάμεων αντί λογαρίθμων σε ότι αφορά την συσχέτιση μεταξύ αίσθησης και έντασης.
Ο γενικός τύπος του Φέχνερ για την εύρεση του αριθμού μονάδων στην οποιαδήποτε αίσθηση είναι ο S = c log R, όπου το S αντιπροσωπεύει την αίσθηση, το R την αριθμητική εκτίμηση του ερεθίσματος, και το c αποτελεί σταθερά η οποία πρέπει να οριστεί ξεχωριστά μέσω πειραματισμού για την κάθε ξεχωριστή τάξη ευαισθησίας. Το σκεπτικό του Φέχνερ έχει δεχθεί επικρίσεις στην βάση του ότι παρότι τα ερεθίσματα είναι σύνθετα, οι αισθήσεις δεν είναι και δεν μπορούν να αναλυθούν στις όποιες θεωρητικές συστήνουσες υπομονάδες.
Το 1838, ο Φέχνερ μελέτησε το κατά την εποχή άγνωστο φαινόμενο το οποίο μετέπειτα έγινε γνωστό ως χρωματικό φαινόμενο Φέχνερ, όπου κατά την εναλλαγή ενός ασπρόμαυρου σχεδίου παρατηρούνται διάφορα χρώματα. Το 1894 το φαινόμενο αυτό έγινε εύκολα παρατηρήσιμο μέσω της κατασκευής σβούρας από τον Τσαρλς Μπέναμ η οποία έγινε γνωστή ως σβούρα Μπέναμ.
