Ο Γιόζεφ Λέοπολντ φον Αουενμπρούγκερ (19 Νοεμβρίου 1722 – 17 Μαΐου 1809), ήταν Αυστριακός γιατρός που επινόησε την επίκρουση στο στήθος ως διαγνωστική τεχνική. Με τη δύναμη αυτής της ανακάλυψης, θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της σύγχρονης ιατρικής.
Ο Αουενμπρούγκερ αποφοίτησε ως γιατρός σε ηλικία 22 ετών και στη συνέχεια εισήλθε στο Ισπανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Βιέννης, όπου πέρασε 10 χρόνια.
Ανακάλυψε ότι, εφαρμόζοντας το αυτί του στον ασθενή και χτυπώντας ελαφρά στο στήθος, μπορούσε κανείς να εκτιμήσει την πυκνότητα των υποκείμενων ιστών και οργάνων. Αυτή η τεχνική κρουστικής διάγνωσης είχε τις ρίζες της στη δοκιμή του επιπέδου των βαρελιών κρασιού στο κελάρι του ξενοδοχείου του πατέρα του. Με αυτή τη μέθοδο, μπόρεσε να σχεδιάσει περιγράμματα της καρδιάς. Ήταν η πρώτη φορά που ένας γιατρός μπορούσε να προσδιορίσει σχετικά ακριβή και αντικειμενικά ένα σημαντικό σημάδι ασθενειών. Δημοσίευσε τα ευρήματά του σε ένα φυλλάδιο, αλλά κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε αυτό.
Κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης μελέτης του σε ασθενείς, ο Αουενμπρούγκερ επιβεβαίωσε τις παρατηρήσεις του σχετικά με τη διαγνωστική αξία της επίκρουσης σε σύγκριση με τα μεταθανάτια δείγματα, και επιπλέον έκανε μια σειρά πειραματικών ερευνών σε πτώματα. Έκανε έγχυση υγρού στην υπεζωκοτική κοιλότητα και έδειξε ότι ήταν απολύτως δυνατό με κρούση να πει κανείς ακριβώς τα όρια του υγρού που υπήρχε, και έτσι να αποφασίσει πότε και πού πρέπει να γίνουν προσπάθειες για την αφαίρεσή του.
Το όνομά του συνδέεται επίσης με το “σημάδι του Αουενμπρούγκερ”. Mια διόγκωση της επιγαστρικής περιοχής, σε περιπτώσεις μεγάλων συλλογών του περικαρδίου, της μεμβράνης που περιβάλλει την καρδιά.
Οι μετέπειτα μελέτες του ήταν αφιερωμένες στη φυματίωση. Επεσήμανε τον τρόπο ανίχνευσης των κοιλοτήτων των πνευμόνων και πώς η θέση και το μέγεθός τους μπορεί να προσδιοριστεί με κρουστά. Αναγνώρισε επίσης ότι πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο των κοιλοτήτων στους πνεύμονες και τις καταστάσεις του πνευμονικού ιστού μπορούν να ληφθούν με την τοποθέτηση του χεριού στο στήθος και τη σημείωση της δόνησης, ή φρεμίτου, που προκαλείται από τη φωνή και την αναπνοή. Αυτές οι παρατηρήσεις δημοσιεύτηκαν σε ένα μικρό βιβλίο που ονομάζεται Inventum Novum ex Percussione Thoracis Humani Interni Pectoris Morbos Detegendi, με τον πλήρη αγγλικό τίτλο “A New Discovery that Enables the Physician from the Percussion of the Human Thorax to Detect the Diseases Hidden In the Chest”. Θεωρείται ένα βιβλίο που σηματοδοτεί μια εποχή στη σύγχρονη ιστορία της ιατρικής.
Όπως οι περισσότερες ιατρικές ανακαλύψεις, η μέθοδος διάγνωσης του Αουενμπρούγκερ στην αρχή συνάντησε αδιαφορία. Πριν από το θάνατό του, ωστόσο, είχε κεντρίσει την προσοχή του Γάλλου γιατρού René Laennec, ο οποίος, ακολουθώντας τις ιδέες που πρότεινε, ανακάλυψε την ακρόαση. Η αξία των κρουστών στη φυσική εξέταση αναγνωρίστηκε αργότερα από τον Jean-Nicolas Corvisart, ο οποίος τα έκανε δημοφιλή διδάσκοντάς τα στους μαθητές του στη Γαλλία και από τον Joseph Škoda στη Βιέννη. Επίσης, μετέφρασε και εικονογράφησε το βιβλίο του Αουενμπρούγκερ το 1808, το οποίο βοήθησε να γίνει πιο γνωστό το έργο του Auenbrugger για τα κρουστά.
