Ο Αλεξάντερ Μονρό (19 Σεπτεμβρίου 1697 – 10 Ιουλίου 1767) ήταν Σκωτσέζος χειρουργός και ανατόμος. Ο πατέρας του, ο χειρούργος John Monro, ήταν πρωταρχικός παράγοντας στην ίδρυση της Ιατρικής Σχολής του Εδιμβούργου και είχε κανονίσει την εκπαίδευση του Αλέξανδρου με την ελπίδα ότι ο γιος του θα μπορούσε να γίνει ο πρώτος καθηγητής Ανατομίας στη νέα πανεπιστημιακή ιατρική σχολή. Μετά από ιατρικές σπουδές στο Εδιμβούργο, το Λονδίνο, το Παρίσι και το Λέιντεν, ο Alexander Monro επέστρεψε στο Εδιμβούργο και ακολούθησε μια καριέρα ως χειρουργός και δάσκαλος ανατομίας.
Με την υποστήριξη του πατέρα του και την υποστήριξη του Λόρδου του Εδιμβούργου George Drummond, ο Alexander Monro διορίστηκε ιδρυτικός καθηγητής Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Οι διαλέξεις του, που παραδόθηκαν στα αγγλικά και όχι στα συμβατικά λατινικά, αποδείχθηκαν δημοφιλείς στους μαθητές και οι ιδιότητές του ως δάσκαλος συνέβαλαν στην επιτυχία και τη φήμη της ιατρικής σχολής του Εδιμβούργου.
Είναι γνωστός ως Alexander Monro primus για να τον ξεχωρίσει από τον γιο του Alexander Monro secundus και τον εγγονό του Alexander Monro tertius, που και οι δύο τον ακολούθησαν στην έδρα της ανατομίας. Αυτοί οι τρεις Monros ανάμεσά τους κατείχαν την Έδρα Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου για 126 χρόνια.
