Ο Άλφρεντ Άντλερ (7 Φεβρουαρίου 1870 – 28 Μαίου 1937) ήταν Αυστριακός γιατρός και ψυχολόγος… ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας. Συνεργάστηκε με τον Σίγκμουντ Φρόυντ για να ιδρύσουν το ψυχαναλυτικό κίνημα.
Λόγω και δικών του προβλημάτων υγείας, ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν ανακοίνωσε στους γονείς του πως θέλει να γίνει γιατρός με σκοπό να πολεμήσει θανατηφόρες ασθένειες.
Μπήκε στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης και το 1895 πήρε το πτυχίο του. Έκανε ειδίκευση στην Οφθαλμολογία και στη συνέχεια στην Ψυχιατρική. Το 1902 δέχτηκε πρόσκληση από τον Φρόυντ για συμμετοχή στις συναντήσεις της Τετάρτης για συζητήσεις σχετικά με τη νεύρωση. Και κάπως έτσι, έγινε μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας της Βιέννης (Vienna Psychoanalytic Society).
Απέναντι στην γενετήσια ψυχανάλυση του Φρόυντ, ο Άντλερ αντιπαραθέτει τη δική του, διαφωνώντας σε δυο σημεία.
- Θεωρούσε σημαντικό το ρόλο της επιθετικότητας και των κοινωνικών παραγόντων στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς
- Αμφισβήτησε τη γενετήσια ορμή (libido) ως πρωταρχικό κίνητρο δραστηριότητας
Ο Άντλερ, πριν ακόμα συναντήσει τον Φρόυντ, είχε υποστηρίξει δύο βασικές θέσεις:
- Κάθε άτομο διαμορφώνεται μέσα από το κοινωνικό του περιβάλλον
- Η ψυχή και το σώμα βρίσκονται σε απόλυτη αλληλεξάρτηση, αλληλοσυμπληρώνονται και ολοκληρώνονται μέσα στο αδιαίρετο άτομο.
Η θεωρία ανάλυσης της προσωπικότητας και η μέθοδος ψυχοθεραπείας που ανέπτυξε ο Άντλερ, ονομάστηκε Ατομική Ψυχολογία, γιατί θέλει να τονίσει τη σημασία της προσωπικότητας. Μελετά το άτομο, δηλαδή αυτό που δε διαιρείται, δεν τέμνεται. Θεωρεί το άτομο ως ένα ενιαίο σύνολο, στο οποίο ολοκληρώνονται οι σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές διαδικασίες.
