Ο Ανδρέας Αναγνωστάκης (Αντικύθηρα, 11 Αυγούστου 1826 – Αθήνα, 27 Μαρτίου 1897) ήταν Έλληνας ιατρός, καθηγητής πανεπιστημίου. Στον οφθαλμιατρικό τομέα επινόησε απλό οφθαλμοσκόπιο και συντέλεσε στην διάδοση της διαγνωστικής αυτής μεθόδου.
Γεννήθηκε στα Αντικύθηρα, αλλά η οικογένειά του καταγόταν από τα Σφακιά της Κρήτης. Σπούδασε ιατρική πρώτα στην Αθήνα και κατόπιν στη Βιέννη, στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Εξειδικεύτηκε στον οφθαλμιατρικό τομέα με διατριβές στο Παρίσι και Λονδίνο. Εκεί επινόησε οφθαλμοσκόπιο, το οποίο ήταν και το πιο απλό και εύχρηστο της εποχής του, βελτιώνοντας σημαντικά το αρχικό οφθαλμοσκόπιο του Χέρμαν φον Χέλμχολτζ, και με αυτή την εφεύρεση, μια από τις σημαντικότερες ιατρικές εφευρέσεις της εποχής του, συντέλεσε στην διάδοση της διαγνωστικής μεθόδου.
Επέστρεψε στην Αθήνα το 1854 και διορίστηκε διευθυντής του Οφθαλμιατρείου (σε ηλικία 28 ετών) και καθηγητής της οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (από το 1856 ως τον θάνατό του, δηλαδή επί 41 χρόνια), όπου διετέλεσε δύο φορές (1868 και 1873) κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής και μία φορά πρύτανης, το 1877.
Ο Ανδρέας Αναγνωστάκης υπήρξε πρόεδρος του Α΄ και του Β΄ Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου (1882 και 1885), διευθυντής της «Ιατρικής Εφημερίδος» και συντάκτης του περιοδικού «Ασκληπιός». Το όνομα του φέρει η εγχειρητική μέθοδος θεραπείας του εντροπίου: είναι γνωστή ως «Εγχείρηση Αναγνωστάκη».
