Η λειτουργία των κρατικών νοσηλευτηρίων χρηματοδοτείται από τρείς ουσιαστικά πηγές. Τον κρατικό Π/Υ, που καλύπτει την τακτική μισθοδοσία και τις προϋπολογισμένες –αν και τραγικά μειωμένες- δαπάνες των «εφημεριών» και των προσαυξήσεων για νυκτερινή εργασία και αργίες, τα νοσήλια που καταβάλουν βάσει του εκάστοτε «τιμοκαταλόγου» τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες, και τα «ίδια» έσοδα από συμμετοχές, «αναβαθμίσεις» ξενοδοχειακής κάλυψης και ιδιωτικές πληρωμές για επισκέψεις και εξετάσεις στα τακτικά και απογευματινά (με r/v) ιατρεία, εργαστήρια και μονάδες βιοιατρικής τεχνολογίας.
Η μισθοδοσία –του προσωπικού με σχέση Δ.Δ- καλύπτεται πλήρως από τις τακτικές καταβολές μέσω του Γ.Λ.Κ, ενώ το έκτακτο και επικουρικό προσωπικό αμοίβεται –θεωρητικά- από τις λοιπές εισροές. Επίσης, θεωρητικά πάντοτε, τα διάφορα έξοδα για φάρμακα, αναλώσιμα υλικά και άλλες δαπάνες, καλύπτονται από το άθροισμα των νοσηλίων και των εισπράξεων από πηγές εκτός κρατικού π/υ και ασφαλιστικών ταμείων υγείας. Σε ό,τι αφορά στις επενδύσεις, αυτές χρηματοδοτούνται από κονδύλια που έχουν συμπεριληφθεί στον ετήσιο π/υ κάθε νοσοκομείου, μέσω των οικείων Υγειονομικών Περιφερειών.
Θα περίμενε κανείς λοιπόν πως, λίγο-πολύ, τα πράγματα θα πήγαιναν «ρολόι». Ατυχώς, η ταμειακή δυσχέρεια των κρατικών ταμείων και η επιδεινούμενη ελλειμματική διαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων, λόγω ανεργίας, ανασφάλιστης απασχόλησης και ιδιοποίησης των εισφορών υγείας για την κάλυψη των μηνιαίων αναγκών καταβολής συντάξεων αλλά και η καθυστέρηση έκδοσης των νοσηλειών από τα λογιστήρια των νοσοκομείων και του ελέγχου και ενταλματοποίησης από τα ταμεία περίθαλψης, χρονίζει σε βαθμό υψίστης επικινδυνότητας για την ίδια την ύπαρξη αυτού που αποκαλείται «Δημόσια Υγεία.
Η ανάλυση των δεδομένων του A΄ 3μήνου του τρέχοντος έτους (Πηγή: ESYnet), εμφανίζει ορισμένα φαινόμενα ανισοκατανομής της έτσι κι’ αλλιώς μειωμένης χρηματοδότησης. Με κριτήριο το ποσοστό των εισπράξεων από τα ασφαλιστικά ταμεία και των ίδιων εσόδων, σε σχέση με το σύνολο των συνολικών λειτουργικών –εκτός τακτικής μισθοδοσίας- δαπανών, δημιουργούνται ορισμένα ερωτήματα:
-Ποιά είναι τα κριτήρια της ενταλματοποίησης των νοσηλίων από τα ασφαλιστικά ταμεία (κυρίως Ε.Ο.Π.Υ.Υ)
-Υπάρχουν προτεραιότητες π.χ. βάσει χρονολογίας υποβολής των αιτημάτων εξόφλησης;
-Λαμβάνεται υπόψη το ύψος των οφειλών κάθε νοσοκομείου ως κριτήριο της «ταχύτητας» ενταλματοποίησης και του ύψους του ποσού του εντάλματος;
-Το ύψος των ιδίων εσόδων είναι πρόσθετο κριτήριο που επηρεάζει την προηγούμενη διαδικασία;
Η λεπτομερής ανάλυση των στοιχείων που το ίδιο το Υπουργείο Υγείας δημοσιοποιεί, εμφανίζει π.χ. περιπτώσεις όπου, η σχέση μεριδίων Δαπανών/Εισπράξεων είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Εκτός των άλλων, συγκεκριμένα νοσοκομεία, στα οποία οι πρόσθετες αμοιβές προσωπικού είναι πολλαπλάσιες του γενικού μέσου όρου, να «προτιμώνται» χρονικά αλλά και ποσοτικά στις εισπράξεις τους, μολονότι διαθέτουν παράλληλα και αρκετά ίδια έσοδα από νοσηλευτική δραστηριότητα (δηλ. εκτός περιουσίας).
Η κατάταξη με μια σειρά από κριτήρια, ομαδοποιεί μια ομάδα 20 νοσοκομείων τα οποία, συγκεντρώνοντας περίπου το 50% των συνολικών δαπανών και πληρωμών του α΄3μήνου, έχουν εισπράξει το 70% των συνολικού εσόδων (από νοσήλεια και ιδιωτικές πληρωμές). Αντίστοιχα, η βαθμός κάλυψης των πληρωμών της ίδιας περιόδου, υπολογίζεται σε 25 & 11% αντίστοιχα από νοσήλια και ιδιωτικές πληρωμές (μέσος όρος 6,23 & 3,87% για το σύνολο όλων των νοσοκομείων). Στην ομάδα αυτή, τα αντίστοιχα μέγιστα και ελάχιστα κυμαίνονται μεταξύ 2,39-271% για τα νοσήλια και 1,35-53,66% για τις εισπράξεις από άλλες πηγές).
Κάθε εξήγηση είναι καλοδεχούμενη.
