Είναι πλέον σε όλους γνωστό ότι η κατάσταση στο χώρο της Υγείας βρίσκεται στο κατώφλι της αποσύνθεσης. Αν και θεωρώ ότι οι λόγοι που διαμόρφωσαν τις παρούσες συνθήκες είναι γνωστοί προτιμώ να αποτυπώσω την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Δημόσια Υγεία και τις επιχειρήσεις Υγείας.
Ξεκινώντας από το επιχειρηματικό πεδίο δεν θα διστάσω να πω ότι μεγάλες και υγιείς επιχειρήσεις μέχρι πριν δύο χρόνια, οδηγούνται πλέον σε αφανισμό. Προβλήματα μπορεί να υπήρχαν και τότε – αρκετά έντονα – όμως η ιστορία του «κουρέματος» ήταν καταλυτική! Τα χρέη του 2008 και 2009 “πληρώθηκαν” με ομόλογα, που τώρα η τρέχουσα αξία τους υπολογίζεται κάτω από το 20% της αρχικής τους αξίας. Δηλαδή, πολύ απλά δεν πληρώθηκε ούτε ο ΦΠΑ που είχαν αποδώσει οι εταιρίες! Και δεν σταματάμε εδώ. Για το 2010, 2011 και 2012 έχουν μαζευτεί χρέη που ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ. Και από το παρελθόν έχουμε κι άλλα!
Πόσο γνωστό είναι ας πούμε ότι κάποια από τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία οφείλουν στις επιχειρήσεις ακόμη και από το 2006; Το ότι υπάρχουν ανεξόφλητα τιμολόγια που εκκρεμούν πριν από το 2009, για τα οποία προβλέπεται εξόφληση μόνο μετά από έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης; Δηλαδή σε κάποια χρόνια! Φυσικά και τα Ιδιωτικά Θεραπευτήρια και οι Κλινικές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, επίσης δεν μας πληρώνουν τα τελευταία δύο χρόνια, αφού και οι ίδιοι δεν εισπράττουν από ασφαλιστικά ταμεία και ΕΟΠΥΥ.
Αν κάποιος διαβάσει τα στοιχεία θα διαπιστώσει πολύ απλά ότι οι επιχειρήσεις του κλάδου Υγείας παραμένουν ουσιαστικά απλήρωτες εδώ και χρόνια!. Και αν κάποιες ίσως αντέχουν, οι περισσότερες εταιρίες είναι πλέον μπροστά στο κατώφλι της κατάρρευσης. Και λέω οι περισσότερες γνωρίζοντας ότι κάποιες δυστυχώς το έχουν ήδη περάσει!
Τα αμέτρητα αιτήματα, εκθέσεις, αναλύσεις, ανακοινώσεις, που προοιώνιζαν τις αρνητικές εξελίξεις και τα αδιέξοδα απεδείχθησαν μάταιες. Απευθύνθηκαν σε ώτα μη ακουόντων και νομοτελειακά οδηγούμαστε – επιχειρήσεις και Δημόσια Υγεία – σε πλήρες αδιέξοδο.
Αυτό που διαφεύγει σε κάποιους που κάνουν εκ του ασφαλούς κριτική, είναι ότι αυτά τα λεφτά δεν αποτελούσαν κέρδη. Ουσιαστικά όλοι οι προμηθευτές χρηματοδότησαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας κρατώντας το ζωντανό, βασιζόμενες αποκλειστικά σε τραπεζικό δανεισμό. Κι οι τράπεζες, πλέον στην πλειοψηφία τους πιέζουν για την αναπλήρωση των καλυμμάτων των δανείων, που μοιραία εξαερώθηκαν λόγω του «κουρέματος» με καταγγελίες των δανειακών συμβάσεων, αξίωση επιστροφής του συνόλου των χρημάτων που δάνεισαν (μαζί με υψηλούς τόκους και πανωτόκια), έκδοση διαταγών πληρωμής και το χειρότερο κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων για τη δέσμευση κάθε περιουσιακού στοιχείου των επιχειρήσεων, καθώς και των σπιτιών και των περιουσιών των εγγυητών των δανείων αυτών.
Και αναρωτιέμαι:
Αν καταρρεύσουν οριστικά οι περισσότερες εταιρίες οι τράπεζες θα ωφεληθούν; Θα ωφεληθεί η Δημόσια Υγεία;
Η απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας και τεχνογνωσίας δεν απασχολεί κανένα;Γιατί οι επιχειρήσεις μας, που πληρωθήκαν με ομόλογα και υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής των ομολόγων, δεν ενισχύονται με αντίστοιχο τρόπο όπως και οι Τράπεζες-μέσω του Ταμείου Διάσωσης EFSF;Όταν τα Νοσοκομεία, οι Κλινικές και τα Θεραπευτήρια δεν θα έχουν καθόλου φαρμακευτικά και υγειονομικά υλικά, διότι απλούστατα δεν θα υπάρχει κανείς για να τους τα προμηθεύει ΔΩΡΕΑΝ, όπως τελικά αποδείχθηκε πως κάναμε εμείς τόσα χρόνια, ποιος θα αναλάβει τελικά να τους μοιράσει τα αγαθά Υγείας; Μήπως ο Υπουργός Υγείας;Ποια απάντηση θα δοθεί στους «ανήμπορους» γιατρούς και στους απελπισμένους ασθενείς και συγγενείς τους;
