Σχεδόν επτά στους δέκα Έλληνες, που αντιμετωπίζουν χρόνιο πόνο, δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν εξειδικευμένα δημόσια και ιδιωτικά Ιατρεία Πόνου για την αντιμετώπιση του! Αυτό τόνισε η κ Αθηνά Βαδαλούκα, Αν. Καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθύντρια του Κέντρου Πόνου του Ιατρικού Κέντρου, μιλώντας σε διάλεξη του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδας με θέμα «Χρόνιος Πόνος: Διάγνωση και θεραπεία».
Στην Αμερική από χρόνιο πόνο πάσχουν 116 εκατομμύρια άνθρωποι και το κόστος αντιμετώπισης της νόσου κυμαίνεται από 560-630 δις δολάρια το χρόνο!
Αντίστοιχα στην Ευρώπη ένα στα πέντε άτομα υποφέρει από χρόνιο πόνο. Απ αυτά το 1/3 υποφέρει καθημερινά και 1/3 δεν μπορεί να αντέξει τον πόνο.
Σύμφωνα με τον ορισμό της Παγκόσμιας Εταιρίας Μελέτης Πόνου (IASP) « Ο πόνος είναι η δυσάρεστη συναισθηματική και αισθητηριακή εμπειρία που συνδέεται με πραγματική ή πιθανή ιστική βλάβη» εξήγησε η κ Βαδαλούκα και πρόσθεσε ότι :
Είναι η υπ’ αριθμόν πρώτη αιτία που οδηγεί τον ασθενή στην πρωτοβάθμια φροντίδα
Αποτελεί δε το 5ο ζωτικό σημείο .
Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο πόνος διακρίνεται σε:
– Οξύ: Εμφανίζεται περιστασιακά και έχει Διάρκεια <3 μήνες
– Χρόνιο: Με συνεχή παρουσία και Διάρκεια >3 μήνες
Αναλύοντας τα χαρακτηριστικά του χρόνιου πόνου η κ Βαδαλούκα ανέφερε ότι «είναι μια ασθένεια που επιδρά στην ποιότητα της ζωής των ασθενών, επηρεάζει τη λειτουργικότητα, τη ψυχοσύνθεση και την κοινωνική δραστηριότητα, ενώ μειώνει την παραγωγικότητα».
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
«Ο πόνος απαιτεί πολυδιάστατη αντιμετώπιση» είπε η κ Βαδαλούκα και τόνισε πως «Κανείς δεν πρέπει να ζει και να πεθαίνει με πόνο». Σύμφωνα με τους ειδικούς η αποτελεσματική αντιμετώπιση του πόνου απαιτεί :
Φαρμακοθεραπεία
Ψυχολογική προσέγγιση
Φυσιοθεραπευτικές Μέθοδοι Αποκατάστασης
Αναισθησιολογική προσέγγιση
Χειρουργική θεραπεία
Νευροδιέγερση
Εναλλακτικές θεραπείες
Αλλαγή τρόπου ζωής
Όσον αφορά τις εναλλακτικές θεραπείες (Φυσιοθεραπεία, Βελονισμός, Ρεφλεξολογία,Shiatsu) η κ Βαδαλούκα υπογράμμισε ότι λειτουργούν συμπληρωματικά, δεν αντικαθιστούν την κλασική ιατρική, αλλά δημιουργούν παράπλευρα οφέλη και βελτιώνουν τον πόνο.
Η μη αποτελεσματική αντιμετώπιση του πόνου, σύμφωνα με τους γιατρούς, οφείλεται σε θρησκευτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις, σε οικονομικούς λόγους, αλλά και σε έλλειψη ενδιαφέροντος από τις κυβερνήσεις. Ένας ακόμη λόγος είναι η αποτυχία εκπαίδευσης γιατρών και λοιπών λειτουργών στον τομέα αυτό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα προκατάληψης είναι η μη χορήγηση οπιοειδών για την αντιμετώπιση του καρκινικού πόνου στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί πολλοί πιστεύουν ότι η αυτή η θεραπεία θα προκαλέσει ψυχολογική εξάρτηση στον ασθενή, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
