Ο Χανς Κιάρι (4 Σεπτεμβρίου 1851 – 6 Μαΐου 1916) ήταν Αυστριακός παθολόγος που καταγόταν από τη Βιέννη. Ήταν γιος του γυναικολόγου Johann Baptist Chiari (1817–1854) και αδελφός του ρινολαρυγγολόγου Ottokar Chiari (1853–1918).
Ο Κιάρι σπούδασε ιατρική στη Βιέννη, όπου ήταν βοηθός του Karl Freiherr von Rokitansky (1804–1878) και του Richard Ladislaus Heschl (1824–1881). Το 1878 έλαβε την εξειδίκευσή του στην παθολογική ανατομία και μέσα σε λίγα χρόνια έγινε αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Στην Πράγα ήταν επίσης επιστάτης του παθολογοανατομικού μουσείου. Το 1906 εγκαταστάθηκε στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου ως καθηγητής παθολογικής ανατομίας.
Η έρευνα του Κιάρι ασχολήθηκε σε μεγάλο βαθμό με μεταθανάτιες εξετάσεις και τα περισσότερα από τα πολυάριθμα γραπτά του είναι αποτέλεσμα αυτοψιών. Στη δεκαετία του 1890 περιέγραψε μια κατάσταση που περιελάμβανε παραμορφώσεις της παρεγκεφαλίδας και του εγκεφαλικού στελέχους σε παιδιά με κήλη του νωτιαίου μυελού. Το φαινόμενο αργότερα έγινε γνωστό ως «δυσπλασία Arnold–Chiari», που πήρε το όνομά του από τον Chiari και τον Γερμανό παθολόγο Julius Arnold (1835–1915). Η δυσπλασία έλαβε το όνομά της το 1907 από δύο μαθητές του Δρ. Άρνολντ.
Ένας άλλος ιατρικός όρος που πήρε το όνομά του από τον Κιάρι είναι το σύνδρομο Budd-Chiari, το οποίο είναι ασκίτης και κίρρωση του ήπατος που προκαλείται από απόφραξη των ηπατικών φλεβών λόγω θρόμβου αίματος. Ονομάζεται σε συνδυασμό με τον Βρετανό γιατρό George Budd (1808–1882).
Τέλος, ο Κιάρι είναι επίσης διάσημος για την περιγραφή του «δίκτυου Chiari», ενός εμβρυϊκού υπολείμματος που βρέθηκε στο δεξιό κόλπο, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1897.
