Ο Χάρβεϊ Κάσινγκ (8 Απριλίου 1869 – 7 Οκτωβρίου 1939) ήταν Αμερικανός νευροχειρουργός, παθολόγος, συγγραφέας και συντάκτης. Πρωτοπόρος της χειρουργικής εγκεφάλου, ήταν ο πρώτος αποκλειστικός νευροχειρουργός και ο πρώτος άνθρωπος που περιέγραψε τη νόσο του Cushing.
Μετά από νευροχειρουργική εκπαίδευση στο εξωτερικό υπό τον Emil Theodor Kocher στη Βέρνη και τον Charles Scott Sherrington στο Λίβερπουλ, ξεκίνησε ιδιωτική πρακτική στη Βαλτιμόρη. Κατά τη διάρκεια του χρόνου του με τον Kocher, συνάντησε για πρώτη φορά το αντανακλαστικό Cushing, το οποίο περιγράφει τη σχέση μεταξύ της αρτηριακής πίεσης και της ενδοκρανιακής πίεσης. Σε ηλικία 32 ετών έγινε αναπληρωτής καθηγητής Χειρουργικής στο Νοσοκομείο Johns Hopkins και τέθηκε πλήρως υπεύθυνος για τις χειρουργικές επεμβάσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος. Έγραψε πολυάριθμες μονογραφίες για τη χειρουργική του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης και συνέβαλε σημαντικά στη βακτηριολογία. Διεξήγαγε (με τον Kocher) μια μελέτη της ενδοεγκεφαλικής πίεσης και (με τον Sherrington) συνέβαλε πολύ στον εντοπισμό των εγκεφαλικών κέντρων.
Στη Βαλτιμόρη ανέπτυξε τη μέθοδο επέμβασης με τοπική αναισθησία και η εργασία του για τη χρήση της στην κήλη του έδωσε ευρωπαϊκή φήμη. Το 1911, διορίστηκε αρχιχειρουργός στο νοσοκομείο Peter Bent Brigham στη Βοστώνη. Έγινε καθηγητής χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ ξεκινώντας το 1912. Το 1913 τιμήθηκε με το F.R.C.S. (Λονδίνο). Εκλέχτηκε Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 1914. Το 1915, πριν από το Κλινικό Συνέδριο Χειρουργών στη Βοστώνη, έδειξε τη δυνατότητα να επηρεάσει το ανάστημα χειρουργώντας την υπόφυση. Το 1924, ο Cushing τιμήθηκε με το βραβείο Cameron Prize for Therapeutics του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.
