Όλο και περισσότερα νοσοκομεία αρνούνται τη χορήγηση φαρμάκων στους ασθενείς με βιβλιάρια πρόνοιας ενώ απειλείται άμεσα ή υγεία και η ζωή τους καταγγέλλει το Κοινωνικό Ιατρείο Βύρωνα. Οι ασθενείς της κατηγορίας αυτής, σύμφωνα με τον νόμο, έχουν δικαίωμα να γράφουν τα φάρμακα που συνιστούν οι γιατροί στα κρατικά νοσοκομεία και να τα προμηθεύονται αποκλειστικά από αυτά, χωρίς καμιά πληρωμή. Όμως αυτό δε συμβαίνει όπως αναφέρει το Κοινωνικό Ιατρείο παραθέτωντας τις εξής περιπτώσεις:
Στις 27.8 παρουσιάστηκε στο Κοινωνικό Φαρμακείο Βύρωνα (ΚΙΦΒ) ο ασθενής Σαραντόπουλος Ι., κάτοχος βιβλιάριου Πρόνοιας, στον οποίο το Νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ αρνήθηκε να χορηγήσει τα φάρμακα KEPPRA και VIMPAT, τα οποία του είχε γράψει ο διευθυντής του νευροχειρουργικού τμήματος του ΕΛΠΙΣ κ. Τσακίρης. Ο αρμόδιος του νοσοκομειακού φαρμακείου είπε στον άρρωστο ότι αυτά τα φάρμακα «δεν τα φέρνουμε» (!….), σφράγισε το βιβλιάριο του Σαραντόπουλο με την ένδειξη στερείται και τον έδιωξε!
Στις 29.8 επισκέφτηκε επίσης το ΚΙΦΒ, ο Βλαχάκης Γεώργιος, ο οποίος πάσχει από βρογχίτιδα και άσθμα, διαμαρτυρόμενος ότι το φαρμακείο του «ΛΑΪΚΟΥ» νοσοκομείου (στο οποίο έχει καταγραφεί ) αρνήθηκε να του χορηγήσει το φάρμακο singulair 10 mg, με τον ισχυρισμό ότι το νοσοκομείο δεν το έχει! Ο αρμόδιος φαρμακοποιός του «ΛΑΪΚΟΥ» αντί να δεσμευτεί και να ορίσει συγκεκριμένη μέρα χορήγησης του φαρμάκου, διέγραψε αυθαίρετα το φάρμακο από την συνταγή και στην συνέχεια, ως ένδειξη «μεγαθυμίας», του έδωσε το τηλέφωνό του και του είπε να του τηλεφωνήσει για το singulair!
Τα παραδείγματα είναι απλώς ενδεικτικά σημειώνει το Κοινωνικό Ιατρείο. “Τα θύματα είναι εκατοντάδες. Από τις περιπτώσεις που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε, κρατικά νοσοκομεία όπως Ευαγγελισμός, Ιπποκράτειο Αθήνας, Γεννηματά, Αιγινήτειο, Ελπίς, Κρατικό Νικαίας κ.α, εφαρμόζουν πολιτική «εξόντωσης» των άπορων ασθενών και αρνούνται να δώσουν είτε μέρος είτε το σύνολο πολλές φορές των φαρμάκων που έχουν συνταγογραφηθεί”.
“Για να κατανοηθεί το απάνθρωπο πρόσωπο αυτής της πολιτικής θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι το βιβλιάριο Πρόνοιας αποτελεί τεκμήριο απόλυτης φτώχειας καθώς χορηγείται μόνο σε αυτούς που δεν έχουν κανένα άλλον πόρο διαβίωσης. Ακόμα και για εκείνον τον άπορο που έχει δικό του σπίτι στο οποίο διαμένει ο ίδιος, ο νόμος απαγορεύει την χορήγηση βιβλιάριου Πρόνοιας. Το ίδιο ισχύει και αν έχει κάποιο σπίτι στο χωριό, ας είναι και μισογκρεμισμένο, που αποτελεί κληρονομιά των γονιών του.
Θα πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί ότι οι συνταγές εκδίδονται από τους γιατρούς του νοσοκομείου, το οποίο υποχρεούται να δώσει τα φάρμακα. Κατά τεκμήριο, ο ασθενής δεν μπορεί να αναζητήσει σε άλλο νοσοκομείο τα φάρμακά του…. Το νοσοκομείο στο οποίο εκδόθηκε η συνταγή πρέπει το ίδιο να χορηγήσει και τα φάρμακα. Αυτό σημαίνει ότι τα φάρμακα ό ασθενής δεν μπορεί να τα προμηθευτεί δωρεάν από οποιαδήποτε άλλη πηγή και συνεπώς εάν το υπόχρεο νοσοκομείο αρνείται να δώσει τα φάρμακα, τότε μπορεί να απειληθεί άμεσα η υγεία του ακόμα και η ίδια η ζωή του. Το παλιό σύστημα, που πριν λειτουργούσε κάτω από έναν άγραφο κανόνα, σύμφωνα με το οποίο αν ένα νοσοκομείο δεν διέθετε τα συνταγογραφούμενα φάρμακα ο ασθενής της Πρόνοιας μπορούσε τότε να αναζητήσει σε ένα άλλο νοσοκομείο τα ίδια φάρμακα, έχει πια καταρρεύσει”.
Σήμερα, καταγγέλλει επίσης το Κοινωνικό Ιατρείο Βύρωνα, οι διοικήσεις των κρατικών νοσοκομείων έχουν επιδοθεί σε μια πολιτική ανταγωνισμού και αναμέτρησης, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η υποκατάσταση της ιατρικής επιστήμης από την εξοικονόμηση πόρων, αφού η πολιτική της περικοπής των προϋπολογισμών και της μείωσης των δαπανών σε όλα τα κρατικά νοσοκομεία αποτελεί έναν από τους ευγενέστερους στόχους του συστήματος και των «υψηλών ιδεωδών» της Ε.Ε, πεδίο ανταγωνισμού και δουλοφροσύνης προς την πολιτική εξουσία, όχι μόνο των θλιβερών διοικητών των νοσοκομείων αλλά και εκφυλισμένων τμημάτων της ιατρικής, φαρμακευτικής και υπαλληλικής διευθυντοκρατίας.
Τέλος καταλήγουν οι γιατροί του Κοινωνικού Ιατρείου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος εμφανίζεται ως πρωταγωνιστής της κοινωνικής αλληλεγγύης…, μπροστά σε αυτή την καθολική παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων των άπορων της Πρόνοιας και την εξαχρείωση θεσμών, κλείνει τα μάτια και σιωπά, γιατί στην ουσία βρίσκεται στην υπηρεσία της κυβερνητικής πολιτικής και του συστήματος.
