Η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών-τριών εορτάζεται κάθε χρόνο από το 1965 στις 12 Μαΐου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτικής (International Council of Nurses)! Αυτή η μέρα, αποτελεί την ελάχιστη πράξη ηθικής ανταμοιβής στο έργο και την προσφορά των νοσηλευτών. Αυτή η μέρα τιμά τη Florence Nightingale, την αγγλοϊταλίδα φιλάνθρωπο που θεωρείται η ιδρύτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής και πρόσφερε πολλά στη Νοσηλευτική, αναδεικνύοντάς την τελικά σε επιστήμη.
Ο ρόλος των νοσηλευτών χαρακτηρίζεται πολυεπίπεδος στην κοινότητα και στο νοσοκομείο και έχει πάντα σαν επίκεντρο τον άνθρωπο. Οι Νοσηλευτές συμβάλλουν στην προαγωγή της υγείας και στην πρόληψη της ασθένειας και παρέχουν φροντίδα και αποκατάσταση. Είναι υπεύθυνο κοινωνικό έργο που αποβλέπει στην περιφρούρηση και τη φροντίδα της ανθρώπινης υγείας. Ως επιστήμη υγείας είναι επάγγελμα φροντίδας και άσκησης που απαιτεί σωματική, διανοητική και συναισθηματική προσπάθεια και έχει ως στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του αρρώστου, την οργανική φροντίδα και την ψυχολογική του υποστήριξη. Για να έχει όμως ποιότητα το έργο τους, θα πρέπει να υπάρχει επαρκής αριθμός νοσηλευτών, οι οποίοι πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι και να έχουν κίνητρα για την παροχή νοσηλευτικής φροντίδας. Καλό θα είναι επίσης οι ίδιοι να ενθαρρύνονται και να έχουν υποστήριξη στο έργο τους, ώστε να αποδίδουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Οι νοσηλευτές αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες, πάνω στον οποίο στηρίζεται κάθε σύστημα υγείας. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία του νοσηλευτικού προσωπικού εργάζεται σε αντίξοες συνθήκες, σε ότι έχει να κάνει με την πίεση, το άγχος, την αγωνία και την έντονη συναισθηματική φόρτιση. Η δουλειά αυτή δεν είναι ένα απλό επάγγελμα, είναι λειτούργημα και δεν είναι εύκολο. Οφείλεις να μην έχεις ως βασικό στόχο να γίνεις νοσηλευτής, αλλά ένας σωστός νοσηλευτής, και αυτό να προσπαθείς να το αποδεικνύεις καθημερινά με τις πράξεις σου. Πρέπει να ξέρεις τα πάντα, να είσαι εκεί για όλους, με το χαμόγελο και με μία καλή κουβέντα, αψηφώντας τα προσωπικά σου προβλήματα.
Δουλεύοντας ως νοσηλεύτριες/τες στο χώρο της αποκατάστασης, εκτελούμε καθημερινά πολλές µορφές παρεµβάσεων, συµπεριλαµβανοµένης της άµεσης περίθαλψης του ασθενούς, της εκπαίδευσης των ασθενών και φροντιστών. Οι νοσηλευτικές παρεµβάσεις έχουν σηµαντικό αντίκτυπο στους τοµείς της λειτουργικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής επανένταξης, καθώς και της ποιότητας ζωής µακροπρόθεσμα.
Για το προσωπικό των µονάδων Αποκατάστασης είναι προτεραιότητα να κατανοούμε τον τρόπο που οι ασθενείς βιώνουν την αποκατάσταση και τη διαδικασία προσαρµογής στη νέα κατάσταση. Εκτός λοιπόν από τις απλές νοσηλευτικές πράξεις αφιερώνουμε σηµαντικό χρόνο στην εκπαίδευση του ασθενούς και στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη των ίδιων και των οικογενειών τους. Είμαστε δίπλα στους ασθενείς και τους συνοδούς περισσότερο από τον καθένα, αφουγκραζόμαστε τους φόβους τους, τις ανάγκες τους, την εμπειρία, τις προσδοκίες, την ελπίδα τους. Όλες αυτές οι πληροφορίες, με φίλτρο και σεβασμό στον ασθενή, στα πλαίσια της διεπιστημονικής αλυσίδας αξιοποιούνται για τη διαμόρφωση ενός καλύτερου και πιο στοχευμένου προγράμματος αποκατάστασης.
