Συνέντευξη με τον Παναγιώτη Πολίτη αντιπρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής της ΕΕΦΑΜ και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακευτικού Μάρκετινγκ για τα συμπεράσματα του 9ου συνεδρίου.
Ποιος ήταν ο στόχος του 9ου συνεδρίου της ΕΕΦΑΜ, πιστεύετε ότι επετεύχθη;
Ο στόχος κάθε συνεδρίου της ΕΕΦΑΜ που γίνεται κάθε δύο χρόνια, πιστεύω ότι πρέπει να κινείται σε δύο άξονες. Πρώτον να προάγει το έργο της ΕΕΦΑΜ και δεύτερον να εκπαιδεύει και να επιμορφώνει προσφέροντας hot topics που να ανταποκρίνονται στα ζητούμενα των στελεχών. Κατά τη γνώμη μου ο στόχος επετεύχθη. Με την επιβράβευση μάλιστα της αριστείας των καλύτερων πρακτικών marketing της διετίας, το συνέδριο έδωσε νέες κατευθύνσεις αλλά και μια ολοκληρωμένη εικόνα της φαρμακευτικής αγοράς και του χώρου της υγείας. Πολύ σημαντικό επίσης θεωρώ ότι τέτοιου είδους δράσεις έχουν ως αποτέλεσμα την ενδυνάμωση των ανθρώπινων σχέσεων και τη διασυνδεσιμότητα των μελών, προετοιμάζοντας όλους για την “επόμενη μέρα” όσο δύσκολη και αν είναι αυτή.
Ποιες οι ιδιαιτερότητες της σημερινής συγκυρίας, και πως διέγραψαν την επόμενη μέρα οι ομιλητές κατά το συνέδριο;
Η συγκυρία διαμορφώνει πάντα ένα μικροπεριβάλλον το οποίο όμως μεταβάλλεται. Ο ρόλος, του φαρμακευτικού μάρκετινγκ είναι συνεχώς να προσαρμόζεται σε κάθε νέο περιβάλλον, να προβλέπει τις ανάγκες και να τις εξυπηρετεί προσπαθώντας κάθε φορά να είναι ένα βήμα μπροστά.
Ένα συνέδριο όμως δε μένει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πρέπει να βλέπει όλη την εικόνα, να διαβλέπει τους κινδύνους και να προετοιμάζεται να τους αντιμετωπίσει. Στο προηγούμενο συνέδριο που είμαστε ακόμη στις αρχές της κρίσης δε ξέραμε πως θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση διαβλέπαμε όμως, ότι αυτή θα έχει διάρκεια. Τώρα που είμαστε στην κρίση, αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα από το συνέδριο, είναι ότι υπάρχει μια σταθεροποίηση της κατάστασης. Η εικόνα της σταθεροποίησης είναι κάτι που βγαίνει ως συμπέρασμα από το συνέδριο γιατί από τη μια διατυπώθηκε ως ευχή και από την άλλη ως αντικειμενική αποτίμηση της κατάστασης, τουλάχιστον σε σχέση με αυτό που βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια. Σε τέτοιες καταστάσεις, αυτό που μπορεί να αποδώσει στο μέλλον, είναι η επένδυση στους ανθρώπους. Έτσι παρά τους φόβους που εκφράσθηκαν από θεσμικούς παράγοντες του χώρου, λόγω των budget για την Υγεία που βαίνουν συνεχώς μειούμενα, η εικόνα της σταθεροποίησης είναι ενθαρρυντική.
Το «πνεύμα» του συνεδρίου μπορεί να ήταν Αναμόρφωση-Επιμόρφωση-Μεταμόρφωση, το ερώτημα όμως που τέθηκε, ως μεγάλο ζητούμενο, είναι εάν μπορούμε με αυτά τα χρήματα να καλύπτουμε τις υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής των οικονομικών της Υγείας κος Μανιαδάκης έπειτα από όλα αυτά τα επώδυνα μέτρα που έχουμε πάρει και τις θυσίες που έχουμε κάνει, καταφέραμε οι δαπάνες για την υγεία, να έχουν πέσει στο 9,1% του ΑΕΠ από 9,6% που ήταν το 2009. Αυτό που δε πρόβλεψαν οι τεχνοκράτες της τρόικα είναι ότι εμείς αυτά τα χρόνια, χάσαμε 35% του εισοδήματός μας, με αποτέλεσμα αυτό που πετύχαμε να είναι απλώς μια τρύπα στο νερό.
Από την άλλη αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα εκπληκτικό εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης, η ΗΔΙΚΑ που με τα συστήματα καταγραφής της, μπορούμε πλέον να γνωρίζουμε που πατάμε, που βρισκόμαστε και τι πρέπει να κάνουμε. Υπάρχουν όμως πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν, π.χ. ο έλεγχος στα νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία παλιά δεν είχαν καν προϋπολογισμό, δεν ήξεραν τι ξοδεύουν, ούτε πόσα έπρεπε να ξοδέψουν και φυσικά κανείς δεν τους έλεγχε για αυτό. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει ηλεκτρονική διασύνδεση των συστημάτων των νοσοκομείων για να ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται. Ποιος πήρε σοβαρά μέτρα για τα διαγνωστικά και για τα αναλώσιμα, εκεί δεν είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε μεγάλες σπατάλες; Το μόνο που κάναμε ήταν να πάρουμε οριζόντια μέτρα στο χώρο του φαρμάκου και μείναμε εκεί…
Κατά τη γνώμη μου, λείπει η πολιτική βούληση για να γίνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και δεν είναι ότι διοικητικά δεν είμαστε έτοιμοι να τις κάνουμε. Υπάρχουν πολιτικά και συνδικαλιστικά προσχώματα που μαζί με τη δύναμη της αδράνειας αντιστέκονται σε κάθε τι νέο.
Ποιο το μερίδιο ευθύνης της φαρμακοβιομηχανίας για τα σημερινά αδιέξοδα.
Η φαρμακοβιομηχανία έχει μερίδιο ευθύνης και το πληρώνει τώρα γιατί είχε επιλέξει μια απομονωτική εσωστρέφεια. Άργησε να βγει έξω και να πει στον κόσμο για την αξία των φαρμάκων, δεν είχε επικοινωνήσει τη μεγάλη σημασία των καινούργιων θεραπειών για τη βελτίωση της ζωής και της καθημερινότητας των ανθρώπων. Νομίζω ότι τώρα όμως είναι αναγκαιότητα, να δημιουργηθεί από τους θεσμικούς φορείς, το Υπουργείο Υγείας, τον ΕΟΦ, το Πανεπιστήμιο, τον ΣΦΕΕ και την ΠΕΦ, ένα πλαίσιο πιστοποίησης των γνώσεων και των ικανοτήτων των ανθρώπων που εργάζονται στο χώρο του φαρμάκου. Πρέπει όλοι γιατροί και ασθενείς, να γνωρίζουν ότι όσοι ασχολούνται με το φάρμακο που είναι μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, δεν είναι τυχαίοι αλλά έχουν κύρος και αξιοπιστία.
