Την κυριαρχούσα αντίληψη ότι η κάνναβη είναι ψυχολογικά αλλά όχι οργανικά εθιστική έρχονται πλέον οι ειδικοί να καταρρίψουν.
Η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το γνωστό μότο “ήταν δίκαιο έγινε πράξη” πανηγυρικά παρουσίασε πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, το νομοσχέδιο για την αποποινικοποίηση της κάνναβης, αρχιτέκτονας του οποίου ήταν ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Καρανίκας. Από τότε, πολύ νερό μπήκε στο αυλάκι, με μεγάλους επενδυτές να καταφθάνουν στη χώρα μας, κυρίως από τον Καναδά, προκειμένου να επενδύσουν σε επιχειρήσεις, που κατά τη κυβέρνηση, όχι μόνο θα αποδειχθούν χρυσοφόρες, αλλά υπόσχονται ότι με την παραγωγή των εγχώριων κανναβινοειδών σκευασμάτων θα βελτιώσουν έως και θα θεραπεύσουν ασθενείς πολλαπλών και διαφορετικών νοσημάτων.
Όλα αυτά θα φανούν στην πορεία, αλλά σιγά σιγά, εκτός από τη βιομηχανία, τους λομπίστες των βιομηχανιών, τους συμβούλους και λοιπούς παρατρεχάμενους, έχουν αρχίσει και μιλούν και οι ειδικοί ανά τον κόσμο, και δε βρίσκονται στην ίδια γραμμή κύματος.
Ο Aaron Weiner ειδικός σε θέματα απεξάρτησης στην κλινική Linden Oaks Behavioral Health του Ιλλινόις, μιλώντας στην εφημερίδα Guardian λέει χαρακτηριστικά: Η αποποινικοποίηση της κάνναβης, φέρνει και την αποενοχοποίηση της και κατευθύνει τον κόσμο να πιστεύει ότι η κάνναβη δεν είναι εθιστική. Αυτό όμως που στην πραγματικότητα συμβαίνει, είναι ότι με την κάνναβη, ο εθισμός καθυστερεί να εκδηλωθεί συγκριτικά με άλλες ουσίες, ενώ το στερητικό σύνδρομο δεν είναι τόσο σφοδρό όπως αυτό που βιώνουν χρήστες πχ οπιοειδών ουσιών.
Η αλήθεια λοιπόν είναι αυτή: Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κάνναβη είναι και ψυχολογικά και οργανικά εθιστική.
Η απεξάρτηση από τη κάνναβη σύμφωνα με έρευνα του 2004 μπορεί να οδηγήσει σε ευερεθιστικότητα, άγχος, αρνητικά συναισθήματα, απώλεια όρεξης, και σε έκπτωση των καθημερινών κοινωνικών δραστηριοτήτων. Το στερητικό σύνδρομο, μπορεί να είναι πιο έντονο, σε χρόνιους και συστηματικούς χρήστες.
Οι παρενέργειες των ναρκωτικών ουσιών διαφέρουν αλλά τα συμπτώματα του εθισμού έχουν πολλές ομοιότητες. Η χρήση της κάνναβης, μπορεί να τη ξεκινήσει κάποιος ως μία κοινωνική δραστηριότητα, και να εξελιχθεί ως μέσο χαλάρωσης και τρόπο διαχείρισης των προβλημάτων του.
Ο Weiner λέει ότι για τους προβληματικούς χρήστες η κάνναβη γίνεται το σημείο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ζωή τους προτεραιότητα στην αναζήτηση προσωπικής ικανοποίησης σε σχέση με την εργασία και τις κοινωνικές τους σχέσεις. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η πιθανή συνέπεια του εθισμού στην κάνναβη, δεν είναι τόσο αποδοκιμαστικά εμφανής, όπως συμβαίνει με την ηρωίνη και άλλα ναρκωτικά, ούτε εκδηλώνεται με ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα. Σε αντίθεση μάλιστα με το αλκοόλ, δεν οδηγεί σε καταλυτικά για τη ζωή του χρήστη γεγονότα, όπως σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ή σε ενδοοικογενειακή ή άλλου είδους βία.
Η συστηματική χρήση κάνναβης περιγράφεται συχνά ως ψυχολογική, αλλά όχι οργανικά εθιστική. ή ακόμη ως απλώς μία ανθυγιεινή συνήθεια. Οι αρνητικές όμως επιπτώσεις είναι μία πραγματικότητα.
Οι επιπτώσεις είναι πιο σοβαρές για χρήστες κάτω των 25 εφόσον ο εγκέφαλός σε αυτές τις ηλικίες ακόμη αναπτύσσεται. Μελέτες έχουν δείξει ότι έφηβοι που ξεκινούν νωρίς τη χρήση κάνναβης, εγκαταλείπουν το σχολείο και επιδεικνύουν χαμηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις. Επίσης η χρήση κάνναβης συνδέεται με εμφάνιση ψυχωσικών επεισοδίων.
Η νομιμοποίηση της κάνναβης στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχει οδηγήσει σε αύξηση των χρηστών νεαρής ηλικίας. Έχει οδηγήσει όμως σε σημαντική αύξηση μεταξύ των ενηλίκων των προβληματικών χρηστών και αυτό ς τείνει να αυξηθεί περισσότερο εφόσον η κάνναβη γίνεται ολοένα και περισσότερο κοινωνικά αποδεκτή. Η κάνναβη προκαλεί το δεύτερο πιο διαδεδομένο εθισμό μετά το αλκοόλ.
Σύμφωνα με τον Aaron Weiner ένας στους 10 ενήλικες χρήστες θα εξελιχθεί σε προβληματικό χρήστη. Αλλά σε σύγκριση με το αλκοόλ, οι συνέπειες της χρήσης κάνναβης δεν είναι αρκούντως γνωστές, ιδιαίτερα της κάνναβης που καλλιεργείται πλέον και είναι πολύ πιο “δυνατή”, απ’ ότι ήταν μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Αυτή είναι η άποψη ενός επαγγελματία στο χώρο των εξαρτήσεων.
Με την ίδια λογική και το αλκοόλ δε θα έπρεπε να διατίθεται ελεύθερα. Με κάποιο τρόπο τα κράτη έχουν σταθμίσει τα ελαττώματα και τα προτερήματα και έχουν αποφασίσει ότι το να είναι ελεύθερο το αλκοόλ έχει λιγότερα μειονεκτήματα από το να μην ήταν. Κανείς όμως ακόμη δε ξέρει τις συνέπειες της απελευθέρωσης του εμπορίου της κάνναβης, τι παρενέργειες, και τι συνέπειες θα έχει.
Για τον Weiner το κακό κείτεται κάτω από την αναδυόμενη και εξελισσόμενη με τη βοήθεια των κυβερνήσεων βιομηχανία κάνναβης παγκοσμίως. Στην Αμερική χάρη στη διπλής κατεύθυνσης επικοινωνιακή στρατηγική, ως φάρμακο και ως προϊόν ευεξίας, ( παρά το ότι δεν υπάρχει καμία επιστημονική ένδειξη, ούτε για τη μία περίπτωση ούτε για την άλλη), και ταυτόχρονα στην προσπάθεια εξάλειψης του στίγματος που συνοδεύει τους χρήστες κάνναβης. Ο στόχος των βιομηχανιών δεν είναι βέβαια η δημόσια υγεία, αλλά ο εθισμός ολοένα και περισσότερων λέει ο Weiner. Οι βιομηχανίες της κάνναβης ποντάρουν στο εξής: Όταν φτάσουμε στο σημείο να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη ζημιά κάνει η κάνναβη, θα έχουμε φτάσει στο σημείο που δε θα μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτή.
ΠΗΓΗ: GUARDIAN
