Εμβόλιο για όλους, με πράξεις όχι με λόγια

13-05-2020

Ένα καμπανάκι πολύ ηχηρό θα πρέπει να ακούγεται ήδη σε όσους αποφασίζουν για τις φαρμακευτικές πολιτικές στη χώρα μας. Σε καιρούς που η λέξη εμβόλια «φέρνει» εκατομμύρια αποτελέσματα στο google (μόνο στα ελληνικά) και η συζήτηση για το πολυπόθητο εμβόλιο αναπαράγεται – δικαίως – καθημερινά στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα, θα έπρεπε ήδη να υπάρχουν σχεδιασμοί και ανακοινώσεις για την επόμενη μέρα.

Μακάρι να υπάρχει εμβόλιο για τον κορωνοϊό το συντομότερο δυνατό, αλλά θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ούτως ή άλλως, ότι το φθινόπωρο θα υπάρχει μεγάλη αύξηση της ζήτησης – παγκοσμίως και φυσικά στην Ελλάδα – για όλα τα εμβόλια και ειδικά της γρίπης, καθώς υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού.

Δύο θέματα πρέπει να απασχολούν. Πρώτα είναι η ανάγκη να υπάρχει η απαραίτητη επάρκεια, και η φράση «εμβόλιο για λίγους, δεν είναι εμβόλιο», που είπε ο Υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, τις προάλλες στην τηλεδιάσκεψη με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, δεν μπορεί να αφορά μόνο το, του κορωνοϊού. Για να καλυφθούν λοιπόν αυτές οι δεδομένα αυξημένες ανάγκες, και να υπάρχει η απαραίτητη επάρκεια, θα πρέπει να γίνουν από το Υπουργείο Υγείας κεντρικά και σε συνεννόηση με τις εταιρείες οι κατάλληλες κινήσεις με περίσσεια διαφάνειας, καθώς υπάρχουν και οι ιστορίες που κουβαλάμε από το παρελθόν, για να διεκδικήσει η χώρα αυξημένες δόσεις εμβολίων, κι όλα αυτά χωρίς να περιμένουμε εμβόλιο για τον κορωνοϊό σύντομα.

Το δεύτερο θέμα, είναι η παράλογη ενσωμάτωση του κόστους των εμβολίων στην φαρμακευτική δαπάνη (υπολογίζεται γύρω στα 110 εκ το χρόνο, αλλά προφανώς θα εκτοξευθεί). Αυτό μαζί με τον παραλογισμό με το ανερμάτιστο clawback που ήδη έχει αρχίσει να σκαρφαλώνει – λογικό – από το πρώτο τρίμηνο του έτους και αναμένεται να φθάσει το 1 δις, από τα 830 εκ. που υπολογίζεται ότι έκλεισε το 2018, θα δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας. Τέλος πάντων, τα εμβόλια δεν είναι φάρμακα, δεν θεραπεύουν, αντιθέτως προλαμβάνουν από την κατανάλωση φαρμάκων και όχι μόνο… Είναι ΕΝΤΕΛΩΣ οξύμωρο τα εμβόλια να αποτελούν μέρος της φαρμακευτικής δαπάνης να μπαίνουν στο πλαφόν του 1,945 δις και να τους επιβάλλεται clawback επί δικαίων και αδίκων. Θα πρέπει επιτέλους το θέμα των εμβολίων που περιλαμβάνει προφανώς και το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών να αφορά ένα πρόσθετο και ξεχωριστό κονδύλι που να εντάσσεται στην πρόληψη.

Και για τα δύο θέματα θα έπρεπε ήδη να είχαμε ακούσει κάτι, αλλιώς με τις συνθήκες που επικρατούν το καμπανάκι θα γίνει καμπάνα και κάποιος θα πρέπει να την πληρώσει…

Βάννα Κεκάτου