Ο Έντουιν Κρεμπς (6 Ιουνίου 1918 – 21 Δεκεμβρίου 2009) ήταν Αμερικανός βιοχημικός. Έλαβε το βραβείο Albert Lasker για τη βασική ιατρική έρευνα και το βραβείο Louisa Gross Horwitz του Πανεπιστημίου Columbia το 1989 μαζί με τον Alfred Gilman και, μαζί με τον συνεργάτη του Edmond H. Fischer, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1992 για την περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ρυθμίζονται οι πρωτεΐνες στα κύτταρα.
Το 1948 ο Κρεμπς δέχτηκε μια θέση ως βοηθός καθηγητής βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, στο Σιάτλ. Όταν ο Edmond H. Fischer έφτασε στο Τμήμα το 1953, οι δυο τους αποφάσισαν να εργαστούν στην ενζυμολογία της φωσφορυλάσης. Κατά τη διάρκεια της μελέτης τους μπόρεσαν να παρατηρήσουν τον μηχανισμό με τον οποίο λαμβάνει χώρα η αλληλομετατροπή των δύο μορφών φωσφορυλάσης: η αναστρέψιμη πρωτεϊνική φωσφορυλίωση.
Με απλά λόγια, στην αναστρέψιμη πρωτεϊνική φωσφορυλίωση μια κινάση πρωτεΐνης παίρνει μια φωσφορική ομάδα από την τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP) και την προσαρτά σε μια συγκεκριμένη θέση σε μια πρωτεΐνη, εισάγοντας επιπλέον μάζα και αρνητικό φορτίο σε αυτή τη θέση. Αυτό μπορεί να αλλάξει το σχήμα της πρωτεΐνης και να μετατρέψει τη λειτουργία της σε μια βιολογική διαδικασία προς τα πάνω ή προς τα κάτω, είτε αλλάζοντας τη δραστηριότητά της είτε την ικανότητά της να συνδέεται με άλλη πρωτεΐνη.
Η πρωτεΐνη μπορεί να μετατραπεί ξανά στην αρχική της κατάσταση από μια πρωτεϊνική φωσφατάση που αφαιρεί το φωσφορικό άλας. Αυτός ο κύκλος ελέγχει πολλές μεταβολικές διεργασίες και παίζει κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της κυτταρικής διαίρεσης, του σχήματος και της κινητικότητας. Η διαταραχή συγκεκριμένων οδών φωσφορυλίωσης πρωτεΐνης είναι σημαντική σε ανθρώπινες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου και του διαβήτη.
Ο Fischer και ο Κρεμπς τιμήθηκαν με το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1992 για την ανακάλυψη της αναστρέψιμης πρωτεϊνικής φωσφορυλίωσης.
