Παρά τις προσπάθειες για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τη δωρεά οργάνων τα στοιχεία του ΕΟΜ για το 2013 είναι προς το παρόν απογοητευτικά. Όπως προαναφέραμε και σε προηγούμενο άρθρο μας , έχει μειωθεί σημαντικά η δυνατότητα λήψης οργάνων επί εγκεφαλικών θανάτων, διότι έχουν ελαττωθεί δριμύτατα οι θέσεις στις ΜΕΘ που διασφαλίζουν την αρτιότητα στη νοσηλεία για τη διατήρηση των οργάνων που δυνητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά τον εγκεφαλικό θάνατο. Συνεπώς έχουν μειωθεί σημαντικά οι δωρεές οργάνων και η ευκαιρία που έχουν πολλοί συνάνθρωποι μας να σωθούν μέσα από τη διαδικασία της μεταμόσχευσης-δώρου ζωής από άλλους συμπολίτες μας που έχασαν τη μάχη με το θάνατο.
Τα στοιχεία τα οποία παραθέτει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων μιλούν από μόνα τους . Συγκεκριμένα για το 2013, μέχρι σήμερα είχαμε μόλις 7 δότες οργάνων, ενώ το ίδιο διάστημα πέρυσι είχαμε 16. Άρα μιλάμε για μείωση της τάξεως του 56%.
Αναμφισβήτητα η δωρεά οργάνων και κατ’ επέκταση η μεταμόσχευση, αποτελεί παγκοσμίως «δείκτη» της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας ενός συστήματος υγείας, καθώς συντελείται από το «περίσσευμά του»… Ένα εύρυθμα λειτουργούν σύστημα, μπορεί να παράγει υπηρεσίες υγείας ακόμα και από τους αποβιώσαντες ασθενείς του. Ένα μη λειτουργούν σύστημα , με δυσκολία παρέχει τις υπηρεσίες του ακόμα και στους εν ζωή ασθενείς, οπότε σε καμία περίπτωση δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί επαρκώς με τους αποβιώσαντες.
Είναι λοιπόν πραγματικά κρίμα να αναζητούμε τις αιτίες της μείωσης των μεταμοσχεύσεων στον κόσμο και τους πολίτες στην Ελλάδα του 2013, όπως συχνά γίνεται, υπό την έννοια ότι δεν στηρίζουν ή δεν ενημερώνονται για το θεσμό της δωρεάς οργάνων, αφού το πρόβλημα είναι κατά βάση συστημικό και δευτερευόντως κοινωνικό. Εκεί που η θετική ή η αρνητική διάθεση του πολίτη παίζει ρόλο, είναι την ώρα που θα ενημερωθεί από τους ιατρούς, ότι ο συγγενής του είναι εγκεφαλικά νεκρός και θα ζητηθεί η ενυπόγραφη συναίνεση του για τη δωρεά των οργάνων. Εάν ο εκλιπών και κατ επέκταση ο συγγενής έχει «ταλαιπωρηθεί» κατά τη νοσηλεία του από το σύστημα υγείας, τότε η αρνητική του απάντηση είναι εύλογα αναμενόμενη. Και για το λόγο αυτό πολλές φορές δεν ξεκινάει καν η συζήτηση από τους ίδιους τους ιατρούς.
