Γιατροί και φαρμακοποιοί σφάζονται στον τοίχο του Προέδρου

11-06-2017

Μία ανάρτηση στον τοίχο του προέδρου του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακοποιών, έδωσε αφορμή να ανάψουν τα αίματα μεταξύ γιατρών και φαρμακοποιών. Ο κος Λουράντος, στην ανάρτησή του, ανέφερε συγκεκριμένο περιστατικό όπου ο φαρμακοποιός, αντί να δώσει σε ασθενή τα φάρμακα που ο γιατρός του είχε συνταγογραφήσει, έδωσε κάποια άλλα, ιδίας βέβαια δραστικής με αποτέλεσμα ο γιατρός να πάρει τηλ το φαρμακοποιό για να του πει διάφορα …ωραία, όπως  έγραψε ο πρόεδρος των φαρμακοποιών και όλοι, μπορούμε να φανταστούμε τι εννοεί.

Οι γνωστοί «ασκοί του Αιόλου», άνοιξαν και πλημμύρισαν τον τοίχο του κου Λουράντου. Οι γιατροί, να κατηγορούν τους φαρμακοποιούς για αντιποίηση της ιατρικής ιδιότητας και οι φαρμακοποιοί να λένε, ότι οι γιατροί είναι άσχετοι από φαρμακολογία και οι γνώσεις χημείας τους, είναι επιπέδου λυκείου. “Εμείς αποφασίζουμε και εντελλόμαστε” να λένε οι μεν, (γιατροί), και οι δε, (φαρμακοποιοί) να απαντούν, “εκτελούμε συνταγές και όχι διαταγές, είμαστε κι εμείς επιστήμονες”. Οι μεν να κατηγορούν τους δε, για κόμπλεξ κατωτερότητας και για απωθημένα που  δεν πέρασαν στην ιατρική (μάλιστα!) και οι δε, να κατηγορούν τους μεν, για κόμπλεξ ανωτερότητας και αισχροκέρδεια! Οι φαρμακοποιοί να λένε  πως οι γνώσεις των γιατρών για τα φάρμακα προέρχονται από τους ιατρικούς επισκέπτες των εταιρειών, ενώ οι ίδιοι γνωρίζουν τις φαρμακοτεχνικές μορφές  και οι γιατροί να επιστρέφουν το «κάρφωμα», σημειώνοντας ότι οι φαρμακοποιοί όταν εκτελούν τις συνταγές, δεν έχουν στο μυαλό τους τη …φαρμακοτεχνική μορφή, υπονοώντας ότι έχουν στη σκέψη τους, το πόσο ακριβό είναι το φάρμακο που θα δώσουν, αφού ως γνωστό, το κέρδος τους είναι σε ποσοστό της τιμής. Και συνεχίζουμε:  Οι φαρμακοποιοί να τη λένε στους γιατρούς, ότι γράφετε φάρμακα για να πηγαίνετε ταξίδια και οι γιατροί να απαντούν για τις προνομιακές εκπτώσεις που έχουν οι φαρμακοποιοί από φαρμακευτικές εταιρίες όταν κάνουν συγκεκριμένους τζίρους.

Οι φαρμακοποιοί εξηγούν ότι δεν υποχρεούνται, ούτε και μπορούν να έχουν ΟΛΑ τα γενόσημα ΟΛΩΝ των εταιριών για να … ικανοποιούν τις προτιμήσεις του ιατρικού κόσμου, ( κάτι που αναδεικνύει και την πραγματική  και υπερβολική παρουσία δεκάδων όμοιων φαρμάκων σε κάποιες θεραπευτικές κατηγορίες). «Δίνουμε άλλα φάρμακα, επιμένουν οι φαρμακοποιοί για να μην υποχρεώνεται ο πολίτης – ασθενής να ψάχνει από φαρμακείο σε φαρμακείο, (ειδικά σε περιπτώσεις αργιών), για να τους απαντήσουν …φαρμακερά οι γιατροί ότι «αν κόπτεσθε για τους ασθενείς να μην αντιδράτε που τα φάρμακα μπορεί να πάνε στα supermarket όπως γίνεται και στο εξωτερικό Και μέσα σε όλα να διαφαίνεται ότι πολλές φορές δίνονται φάρμακα χωρίς συνταγές (ο κόσμος το ‘χει τούμπανο!) και ξαναμανά να ανεβαίνει το θερμόμετρο!

Θεωρώ ότι οι περισσότεροι που κατέθεσαν τα ανωτέρω σχόλια και μπήκαν στο καβγά, ήταν απλώς για το πάπλωμα! Όπου πάπλωμα, η εξουσία απέναντι σε ασθενή και η σχέση με τις εταιρείες. Δεν πιστεύω, ότι αντικατοπτρίζεται η προσέγγιση, ούτε όλων των γιατρών, ούτε όλων των φαρμακοποιών, αφού υπήρχαν και νηφάλιες φωνές στο μακροσκελή διάλογο.  Όμως αναφύεται το ερώτημα; Έλεγε κάποιος ψέματα; Μήπως τελικά και οι μεν και οι δε, λέγανε το δικό τους μισό της αλήθειας; Μήπως ακριβώς αυτός ο διάλογος που έγινε μερικές φορές και «φτηνός», αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο πρόβλημα,  και τα κακά της μοίρας της φαρμακευτικής πολιτικής…

Γιατί  και οι δύο λένε μισές αλήθειες; Από μία καλοπροαίρετη οπτική, ο γιατρός  παραβλέποντας ιδιοτελή κίνητρα και σχέσεις συναλλαγής με εταιρείες, θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο της θεραπευτικής αγωγής  γιατί αυτός είναι υπεύθυνος. Είναι όμως έτσι; Από την άλλη ο φαρμακοποιός, έχοντας συγκεκριμένες γνώσεις και σπουδές, δε μπορεί να είναι απλώς “εκτελεσάκιας” όπως λέει ο κος Λουράντος, δηλαδή ο υπάλληλος που θα εκτελεί συνταγές-διαταγές γιατρού, αλλά πρέπει και αυτός να εξυπηρετεί τον ασθενή με βάση την επιστήμη. Ισχύει όμως αυτό; Οι παροικούντες την  Ιερουσαλήμ γνωρίζουν! Οι υπόλοιποι όμως που δεν είμαστε γιατροί, ούτε φαρμακοποιοί, αυτό που βλέπουμε, είναι αύξηση των συνταγών, (αφού η φαρμακευτική δαπάνη είναι θεωρητικά …κλειδωμένη) και τις εταιρίες να προσπαθούν να αυξάνουν τα μερίδιά τους, προσδοκώντας να διατηρήσουν τα όποια κεκτημένα τους, σε τζίρους κέρδη, θέση, εργαζόμενους… σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

Ο ασθενής που έχει δει τη συμμετοχή του να εκτοξεύεται τα τελευταία χρόνια, (εξού και ο κατηγορηματικός προσδιορισμός  «θεωρητικά» για την κλειδωμένη φαρμακευτική δαπάνη), παρακολουθεί αμέτοχος «ξαπλωμένος», ( αλλά καθόλου νηφάλιος πια ) στο «πάπλωμα» το οποίο τραβολογούν γιατροί, φαρμακοποιοί και εταιρίες, με την πολιτεία να «νίπτει τα χείρας της»,  ψηφίζοντας Νόμους, με αντιφάσεις, στρεβλώσεις, άγνοια, αντιαναπτυξιακή λογική και ίσως και κατ΄ εντολή… Αλλά σίγουρα, καθόλου κατά συνείδηση για την ευθύνη που έχει απέναντι στον ασθενή και στη χώρα.