Ο Γιόχαν Μπερνούλι (6 Αυγούστου 1667 – 1 Ιανουαρίου 1748) ήταν Ελβετός μαθηματικός και ήταν ένας από τους πολλούς εξέχοντες μαθηματικούς της οικογένειας Μπερνούλι. Είναι γνωστός για τη προσφορά του στον απειροστικό λογισμό και ως εκπαιδευτής του Λέοναρντ Όιλερ στα νεανικά του χρόνια.
Ο Γιοχαν Μπερνούλι είχε προγραμματιστεί να γίνει καθηγητής αρχαίων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας με την επιστροφή του αλλά, αντίθετα, ήταν σε θέση να αναλάβει ως καθηγητής μαθηματικών, την πρώην θέση του μεγαλύτερου αδερφού του. Ως φοιτητής του λογισμού του Λάιμπνιτς, ο Γιόχαν Μπερνούλι τον υποστήριξε το 1713 την διαφωνία Νεύτονα–Λάιμπνιτς για το ποιος άξιζε τα εύσημα για την ανακάλυψη του απειροστικού λογισμού. Ο Γιόχαν Μπερνούλι υπερασπίστηκε τον Λάιμπνιτς δείχνοντας ότι είχε λύσει ορισμένα προβλήματα με τις μεθόδους του που ο Νιούτον είχε αποτύχει να λύσει. Ο Γιόχαν Μπερνούλι, επίσης, προώθησε την θεωρία στροβίλων του Καρτεσίου έναντι του Νόμου της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα. Αυτό τελικά καθυστέρησε την αποδοχή της θεωρίας του Νεύτωνα ηπειρωτική Ευρώπη.
Το 1724, ο Γιόχαν Μπερνούλι εισήλθε σε ένα διαγωνισμό που χρηματοδοτείτο από την Γαλλική Ακαδημία Επιστημών, το οποίο έθεσε το ερώτημα: Ποιοι είναι οι νόμοι σύμφωνα με τους οποίους ένα τέλεια σκληρό σώμα, που τίθεται σε κίνηση, κινεί ένα άλλο σώμα ίδιας φύσης είτε σε ισορροπία είτε σε κίνηση, και με το οποίο έρχεται σε επαφή είτε στο κενό ή σε δωμάτιο με ισοκατανεμημένη πίεση;
Υπερασπιζόμενος μια θέση που είχε υιοθετήσει ο Λάιμπνιτς, διατύπωσε την θεωρία πως χρειαζόταν μια άπειρη εξωτερική δύναμη για να κάνει το σώμα ελαστικό, ξεπερνώντας την άπειρη εσωτερική δύναμη που κάνει το σώμα σκληρό. Κατά συνέπεια, αποκλείστηκε από το βραβείο, το οποίο κέρδισε ο Μακλόριν. Ωστόσο, η μελέτη του Μπερνούλι εγκρίθηκε το 1726, όταν η Ακαδημία αποδέχθηκε εργασίες σχετικά με τα ελαστικά σώματα, για την οποία το βραβείο δόθηκε στον Πιέρ Μαζιέρ. Ο Μπερνούλι έλαβε εύφημο μνεία και στις δύο διοργανώσεις.
