Ο υποστράτηγος Γουίλιαμ Μπουγκ-Λέισμαν (6 Νοεμβρίου 1865 – 2 Ιουνίου 1926) ήταν Σκωτσέζος παθολόγος και ιατρός του Βρετανικού Στρατού. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών Στρατού από το 1923 έως το 1926.
Υπηρέτησε στην Ινδία, όπου έκανε έρευνα για τον εντερικό πυρετό και το καλαζάρ. Επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και εγκαταστάθηκε στο νοσοκομείο Victoria στο Netley το 1897. Το 1900 έγινε Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Στρατού και περιέγραψε μια μέθοδο χρώσης αίματος για ελονοσία και άλλα παράσιτα – μια τροποποίηση και απλοποίηση της υπάρχουσας μεθόδου Romanowsky χρησιμοποιώντας μια ένωση κυανού του μεθυλενίου και ηωσίνης, η οποία έγινε γνωστή ως κηλίδα Leishman.
Το 1901, ενώ εξέταζε παθολογικά δείγματα σπλήνας από έναν ασθενή που είχε πεθάνει από καλαζάρ (τώρα ονομάζεται “σπλαχνική λεϊσμανίαση από εκείνον”), παρατήρησε ωοειδή σώματα και δημοσίευσε την αφήγηση του το 1903. Ο Charles Donovan της Ινδικής Ιατρικής Υπηρεσίας βρήκε ανεξάρτητα τέτοια σώματα σε άλλους ασθενείς καλα αζάρ, και είναι τώρα γνωστά ως σώματα Leishman-Donovan (δεν πρέπει να συγχέονται με τα σώματα Donovan, τα οποία βρίσκονται στο Granuloma inguinale, που προκαλείται από την Klebsiella granulomatis) και αναγνωρίζονται ως το πρωτόζωο που προκαλεί το Kala Azar, Leishmania donovani.
Το όνομα του χαράχθηκε στην ιστορία της παρασιτολογίας από τον Sir Ronald Ross, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από το έργο του Leishman και κατέταξε τον αιτιολογικό παράγοντα του καλαζάρ στο ξεχωριστό γένος Leishmania. Οι παρασιτικοί οργανισμοί από αυτό το γένος περιγράφηκαν νωρίτερα από τον Peter Borovsky το 1892.
Βοήθησε επίσης στην αποσαφήνιση του κύκλου ζωής του Spirochaeta duttoni, που προκαλεί αφρικανικό τσιμπούρι και, με τον Almroth Wright, βοήθησε στην ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού εμβολιασμού κατά του τύφου.
